လူတိုင္းလူတိုင္း အျပန္အလွန္ ေစာင့္သိ႐ိုေသ

ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္၏ မုကၡပါဌ္ေတာ္တစ္ပါးကို ေမတၱာ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ဆက္သပါရေစ။ 
ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္သည္ ကမၻာသူ၊ ကမၻာသားမ်ား အတြက္ ကမၻာ့တစ္သက္လူတိုင္းလူတိုင္း ရင္ဆိုင္ရမည့္
ေလာကီေရးမ်ားႏွင့္ ေနာင္တမလြန္ဘ၀၌ေတြ႕ ႀကံဳရမည့္ ေလာကုတၱရာေရး မ်ားကိုပါ တိက် ျပတ္သားစြာ
ရွင္းလင္း ေဖာ္ျပထားေသာ “အြမ္မြလ္ကိသားဗ္” “ဓမၼပေဒသာ”ပင္ျဖစ္ပါသည္။
ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ားသည္ တစ္မိတစ္ဖတည္းမွ ဆင္းသက္ ေပါက္ဖြားလာၾကေသာ ညီရင္းအစ္ကို
ေမာင္ရင္းႏွမမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ားသည္ တစ္သင္းတစ္ဖြဲ႕တည္းပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊
ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္တြင္ ပါရွိေပသည္။

ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ားသည္ တစ္သင္းတစ္ဖြဲ႕တည္းျဖစ္႐ံုမက ညီရင္းအစ္ကိုမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကပါလ်က္- 
ယေန႔ ကမၻာ့ဇာတ္ခံု ေပၚတြင္ သူတစ္လူငါတစ္မင္း အခင္းခင္းတို႔၌ အခ်င္းခ်င္း ဗိုလ္လုလ်က္- 
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး၊တစ္ဖြဲ႕ႏွင့္တစ္ဖြဲ႕၊တစ္ျပည္ေထာင္ႏွင့္တစ္ျပည္ေထာင္ အာဏာေလာဘေဇာတိုက္၍
တိုက္ၾက ၊ခိုက္ၾက ၊ သတ္ၾက ၊ ျဖတ္ၾက၊ မႀကံစည္၊မႀကံအပ္၊ မႀကံရာေသာ လက္နက္ ႀကီးငယ္မ်ားကိုပင္
ရွာေဖြ စုေဆာင္းၾကၿပီးကမၻာ့အိမ္ေထာင္စုႀကီးကို တမဟုတ္ျခင္းေရႊဘံု ေရႊနန္း မဟုတ္ “ျပာပုံ”လုပ္ရန္
ႀကံစည္အားထုတ္ေနၾကသည္မွာ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာပင္။
အေၾကာင္းေသာ္ကား- 
- ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ မိမိတို႔၏ မူရင္းအျဖစ္ေတြကို ေမ့ေပ်ာက္ၾကေလၿပီ။ 
- အိမ္ေထာင္သားခ်င္း သူစိမ္းျပင္ျပင္ ဆက္ဆံၾကေလၿပီ။ 
- ေမတၱာ ၊ က႐ုဏာ ၊ မုဒိတာ ၊ ဥေပကၡာ တရားမ်ားႏွင့္ကင္းကြာၾကေလၿပီ။
- အခ်င္းခ်င္းအထင္မွားအျမင္မွားျဖစ္ၿပီး တာ၀န္ေတြပ်က္ကြက္ၾကေလၿပီ။
-တာ၀န္ေက်ပြန္သည္ႏွင့္အမွ် သုခ ခံစားရမည္။ 
- တာ၀န္ပ်က္ကြက္သည္ႏွင့္အမွ်ဒုကၡေတြ႕ ႀကံဳရမည္။
ကမၻာ့အိမ္ေထာင္စုႀကီးတြင္ သာမန္ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္ မွ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးအထိ
 လူတိုင္းလူတိုင္း မကင္းကြာႏိုင္ေသာ တာ၀န္ ၀တၱရား (၁၀) ပါးရွိ၏။
(၁) အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏တာ၀န္
(၂) မိဘမ်ား၏တာ၀န္
(၃) ေဆြမ်ိဳးမ်ား၏တာ၀န္
(၄) မိဘမဲ့မ်ား၏တာ၀န္
(၅) ဆင္းရဲသားမ်ား၏တာ၀န္
(၆) ေဆြမ်ိဳးေတာ္ေသာ အိမ္နီးခ်င္း၏တာ၀န္
(၇) ေဆြမ်ိဳးမေတာ္ေသာအိမ္နီးခ်င္း၏တာ၀န္
(၈) လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား၏တာ၀န္
(၉) အာဂႏၲ ဳမ်ား၏တာ၀န္
(၁၀) အေစခံမ်ား၏တာ၀န္
ဤေဖာ္ျပပါ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားကို အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္
အမ်ိဳးသမီးက႑ ပါဒ (၃၆)တြင္ အေသးစိတ္ ရွင္းလင္းေဖာ္ျပထားေတာ္မူသည္။
၁။ ပထမ-အလႅာဟ္္အရွင္ျမတ္၏တာ၀န္
အသင္တုိ႔သည္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ကိုသာခ၀ပ္ကိုးကြယ္ၾက ရမည္။
ခ၀ပ္ကိုးကြယ္ရာ၌ ထိုအရွင္ျမတ္ႏွင့္အတူ မည္သည့္ အရာကိုမွ် အတုအဖက္ထား၍ သဒၶါျမတ္ႏိုးရွိခိုးပူေဇာ္ျခင္း အလ်ဥ္း မျပဳၾကလင့္။
ထိုအရွင္သည္သာလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား ဖန္ဆင္းေတာ္မူ၍ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ေသာတရားလမ္းကိုၫႊန္ၾကားျပသေတာ္မူ၏။
ထိုအရွင္သည္သာလွ်င္ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္မ်ားႏွင့္ ခ်ိဳေအးေသာရသာရည္မ်ားကိုတိုက္ေကၽြးေတာ္မူ၏။
ေရာဂါေ၀ဒနာစြဲကပ္ျပန္လွ်င္လည္း ထိုအရွင္သာလွ်င္ခ်မ္းသာ ေပးသနားေတာ္မူ၏။
ထိုအရွင္သာလွ်င္ကၽြႏ္ုပ္တို့အားေသေစေတာ္မူၿပီးတစ္ဖန္ ျပန္လည္ ရွင္ေစေတာ္မူမည္။ ကမၻာ့တရားစီရင္မည့္ေန႔၌ မိမိတို႔သည္ မိမိတို႔၏အျပစ္မ်ား မွခ်မ္းသာခြင့္ရရန္ ထိုအရွင္ကိုသာလွ်င္ မွီခိုအားထားၾကရမည္။
သို႔ျဖစ္ရာ ဤမွ် အနႏၲဘုန္းေတေဇာႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ မဟာက႐ုဏိကအလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အားယံုယံု ၾကည္ၾကည္ ႏွစ္ႏွစ္ သက္သက္ အၿမဲတေစ သဒၶါ ျမတ္ႏိုး ခ၀ပ္ ႐ိုက်ိဳး ၾကရမည္။
ဤသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ပထမအႀကီးဆံုး တာ၀န္ပင္ျဖစ္သည္။

၂။ ဒုတိယ-မိဘမ်ား၏တာ၀န္
အသင္တို႔သည္ ေက်းဇူးရွင္ မိခင္ဖခင္မ်ား၏ ၀တ္ႀကီး ၀တ္ငယ္မ်ားကို ေကာင္းစြာျပဳၾကရမည္။
အသင္၏အရွင္က ဆံုးျဖတ္ေတာ္မူသည္မွာ အသင္တို႔သည္ ထိုအရွင္မွတစ္ပါး အျခားကို အလ်ဥ္းမကိုးကြယ္ၾကရ၊
မိဘ ႏွစ္ပါးအား ေကာင္းစြာျပဳစုၾက၊ အကယ္၍ မိခင္၊ ဖခင္မ်ား အနက္ တစ္ပါးပါးျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ပါးလံုးျဖစ္ေစ၊ သင္တို႔၏ မ်က္ေမွာက္သက္ရြယ္ႀကီးရင့္ အိုမင္းျခင္းသို႔ေရာက္ၾကသည္ ရွိေသာ္ သင္တို႔သည္ ထိုသက္ႀကီးတို႔၏ ၀တ္ႀကီး ၀တ္ငယ္ကို ျပဳစုရသည့္အတြက္ စိတ္ႏွလံုးမခ်မ္းမသာ ညည္းညဴ ျမည္တမ္းမႈကို မျပဳ ၾကလင့္။ မ႐ိုမေသ ေငါက္ငမ္းျခင္းလည္း မျပဳ ၾက လင့္။
ဂါရ၀တရား အၿမဲေရွ႕ထား၍ ရႊင္ရႊင္ျပျပ ခ်ိဳၿပံဳးေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ပီယ၀ါစာ ခ်ိဳျမေလေသာ စကားမ်ားကိုသာ ေျပာဆိုၾကရမည္။
သင္တုိ႔သည္ မိဘတို႔ေရွ႕ေမွာက္ ၀င္ေရာက္ေနထိုင္ေသာ အခါ ဂါရ၀ နိ၀ါတ၊ ႐ိုေသစြာ ေနထိုင္ၾကရမည္။
မိဘႏွစ္ပါးအတြက္ အရွင့္ထံ ဤသို႕ဆုပန္ၾကရမည္။
အို- အရွင္၊ ဤမိဘႏွစ္ပါးသည္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ကို ဖ၀ါး လက္ ႏွစ္လံုး ပုခံုးလက္ႏွစ္သစ္က ယုယပိုက္ေထြး ၀ါးဖတ္ ေကၽြး၍ ငယ္စဥ္ ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀မွလူလားေျမာက္သည္အထိ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ ေမြးျမဴၾကည့္႐ႈသကဲ့သို႔ ကိုယ္ေတာ္သည္လည္း ထိုမိဘႏွစ္ပါးအေပၚ၀ယ္ သနား ၾကင္နာက႐ုဏာ ျပဳေတာ္မူပါ။ ) (ကုရ္အာန္-၁၇း၂၃၊၂၄)
“သားသမီးမ်ား၏သုခဘံုသည္မိခင္မ်ား၏ဖ၀ါးေအာက္၌ရွိသည္ ” ဟုတမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သခင္ မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့၏။

 ၃။ တတိယ-ေဆြမ်ိဳးမ်ား၏တာ၀န္

 အသင္တို႔သည္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံ ေပါင္း သင္း ၾကရမည္။ ကမၻာ့အိမ္ေထာင္စုႀကီးတြင္ မည္သူမွ် ေဆြမ်ိဳးႏွင့္မကင္းႏိုင္။ မေခၚခ်င္လွ်င္ျဖစ္၏။ မေတာ္ခ်င္၍မျဖစ္။ မိမိ၏ ရင္းခ်ာေသာ ေဆြမ်ိဳးမ်ား အေပၚ၀ယ္ အေကာင္းမျပဳႏိုင္ေသာသူသည္

အျခားသူမ်ားအေပၚ၀ယ္ အဘယ္မွာလွ်င္ အေကာင္းျပဳႏိုင္အံ့နည္း။ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၏တာ၀န္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ သခင္ မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့သည္။
အခ်င္းခ်င္း သံုးရက္ထက္ပို၍ အဆက္ျဖတ္ျခင္း။ ကင္းကြာ ေနျခင္းမွာ လံုး၀ခြင့္မရွိ။ အခ်င္းခ်င္းအဆက္မျဖတ္ၾကကုန္လင့္။
ေနာက္ကြယ္အတင္းမေျပာၾကကုန္ႏွင့္။ မမုန္းတီးၾကကုန္လင္႕။ ၀န္တိုမိစၦာစိတ္ မထားၾကကုန္လင္႕။
အို-အရွင္၏ေက်းကၽြန္အေပါင္းတို႔၊ အသင္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း ညီရင္း အစ္ကိုမ်ားျဖစ္ၾကကုန္။
ဤကား ေဆြမ်ိဳးမ်ား၏ တာ၀န္ပင္။

၄။ စတုတၳ-မိဘမဲ့မ်ား၏တာ၀န္
အသင္တို႔သည္ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ျပဳစုၾကရမည္။ မိတဆိုးဖတဆိုး ခိုကိုးရာမဲ့ေသာ ကေလးမ်ားကို
အႏိုင္အထက္ ၫွဥ္းပမ္း ႏွိပ္စက္ျခင္းမျပဳၾကလင့္။ မိတဆိုးဖတဆိုးခိုကိုးရာမဲ့ကေလးမ်ား၏ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကိုေစာ္ေစာ္ကားကား

မတရားသံုးစြဲစားေသာက္ေနေသာသူမ်ားသည္ မည္သည့္ အဟာရကိုမွ် စားရာမမည္။
အမွန္ေသာ္ကား ယင္းတို႔ သည္ မီးကိုသာ စားသံုးၾကရာမည္၏။ ယင္းတုိ႔သည္ အလွ်ံေျပာင္ေျပာင္ေတာက္ေလာင္ေသာငရဲသိ ု႔လားၾကရမည္။
ဤတြင္ မိဘမဲ့မ်ား၏ တာ၀န္မေက်ပြန္သူမ်ားအတြက္ ရင္ေလးဖြယ္ပင္။ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားကို တရားသျဖင့္ ျပဳစုေသာ သူသည္
သုခဘံု တြင္ ငါမုဟမၼဒ္ ႏွင္႕အတူ ပူးပူးကပ္ကပ္ စံျမန္းၾကရမည္။ သို႔ျဖစ္ရာ မိဘမဲ့မ်ား၏ တာ၀န္ေက်ပြန္သူမ်ားအတြက္ ၀မ္းသာစရာပင္။

 ၅။ ပဥၥမ-ဆင္းရဲသားမ်ား၏ တာ၀န္
ဆင္းရဲသူ ဆင္းရဲသားမ်ားႏွင့္ ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံရမည္။ ကမၻာ့အိမ္ေထာင္စုႀကီးတြင္ဆင္းရဲသားမ်ားသည္ အမ်ားစုႀကီးျဖစ္ရာ ဆင္းရဲသား ျပႆနာသည္ အႀကီးဆံုး ျပႆနာျဖစ္ေနသည္။
တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သခင္သည္ ဆင္းရဲသားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဤသို႔ မိန္႔မွာခဲ့တယ္။
“လုပ္သားအား ေခၽြးမေျခာက္မီ လုပ္ခေပးပါ။” 
တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္သည္ ဆင္းရဲသားမ်ားႏွင့္ပင္အတူေန၊အတူစား အတူသြားလာၿပီး မိမိကိုယ္ေတာ္တိုင္ဆင္းဆင္းရဲရဲေနထိုင္သြားရွာေတာ္ မူခဲ့သည္။ “ ဆင္းရဲမႈသည္ငါ၏ဂုဏ္ျဒပ္တစ္ခုပင္” ဟု မိန္႔ၾကားကာဆင္းရဲမႈကိုပင္ဂုဏ္ယူေတာ္မူခ့ဲတယ္။ 
ဤမွ်မက- “ဆင္းရဲသားမ်ားႏွင့္ပင္အတူတူေနပါရေစ၊ အတူေသပါရေစ၊ အတူထပါရေစ”ဟု အရွင့္ထံ ဆုပန္သြားရွာတယ္။

ယခုေခတ္သည္ ေငြေခတ္၊ ေရႊေခတ္၊ ရာထူးေခတ္ျဖစ္ရာဆင္းရဲသူ ဆင္းရဲသာမ်ားကို အေတာ္ပင္ အထင္အျမင္ေသးၾကသည္။
ဆင္းရဲသားမ်ားကို အထင္မေသးၾကပါႏွင့္။ ဆင္းရဲသားမ်ား သည္ တစ္သက္လံုး ဆင္းရဲေနမည္မဟုတ္ပါ။ တစ္ရက္ခ်မ္းသာႏိုင္ပါသည္။ မင္းအမတ္လည္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ဘုရင့္ေနာင္ ဆင္ျဖဴရွင္ မင္းၾတားႀကီးသည္ အထိန္းေတာ္၏ သားမွ်ျဖစ္၏။ အေလာင္းဘုရားသည္ ဆင္းရဲသားဘ၀မွ မင္းျဖစ္ရ၏။ 
အမတ္ႀကီး ၀န္ဇင္းမင္း (ဘိုးရာဇာ) သည္ လယ္ထြန္ရာက ေရႊနန္းေတာ္သို႔ တက္ရ၏။
“ေယာက်္ားတို႔ဘုန္း၊ ခ်ိန္ဆံုခါသင့္ ပန္းႏွယ္ ပြင့္တတ္၏”။ 
ဒါေၾကာင့္ အေပၚယံၾကည့္ကာ အဘယ္ေယာက်္ားမ်ိဳးကိုမွ် အထင္ မေသးအပ္။ ကမၻာ့ရာဇ၀င္ ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ မတရား ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းကို ခံေနရေသာဆင္းရဲသားမ်ားအား အလႅာဟ္အရွင္ ျမတ္သည္ အၿမဲေျမႇာက္စားေတာ္မူခဲ့၏။

(ကမၻာေျမျပင္တြင္ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံေနရေသာဆင္းရဲသားမ်ားအား ငါအရွင္ က႐ုဏာျပဳေတာ္မူအံ့။  ငါအရွင္သည္ ထိုဆင္းရဲသားမ်ားအား ကမၻာ့အေမြထိမ္းမ်ား အျဖစ္ ခန္႔အပ္ ေတာ္မူမည္။ ငါအရွင္သည္ ထိုဆင္းရဲသားမ်ားအား ကမၻာေျမျပင္တြင္ ေနရာခ် ေပးသနားေတာ္မူအံ့။ 
၎ေနာက္ငါအရွင္သည္မာနရွင္(ဖိရ္ေအာင္န္)၊ဓနရွင္(ဟာမာန္) ႏွင့္ သူတို႔၏ အေပါင္းပါမ်ားအားဆင္းရဲသားလူထုႀကီးဘက္မွ ဒင္းတို႔ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနေသာ ေဘးဒုကၡမ်ားကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ျပေတာ္မူအံ့။) (ကုရ္အာန္-၂၈း၅၊၆) 
ဤကား ဆင္းရဲသားမ်ား၏ တာ၀န္ပင္။

 ၆။ဆ႒မ -ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ေသာအိမ္နီးခ်င္းတာ၀န္
ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္သည့္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားႏွင့္ အထူးတလည္ ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံၾကရမည္။ သာေရးနာေရးမ်ားတြင္ ကူညီ ယုိင္းပင္း ၾကရမည္။ “အရပ္ေကာင္းမွ အေလာင္းလွ” ဆိုသလို အရပ္ႏွင့္ကင္းကြာလို႔မျဖစ္။
ဒါေၾကာင့္တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သခင္ မိန္႔မွာခဲ့သည္။ က်မ္းသစၥာ သံုးႀကိမ္တိတိ က်ိန္ဆိုၿပီး မိန္႔မွာခဲ့သည္မွာ- 
အိမ္နီးခ်င္းကို ဒုကၡေပးေသာသူသည္ “မုအ္မင္န္” မဟုတ္။ အိမ္နီးခ်င္းကို ဒုကၡေပးေသာသူသည္ သုခဘံုသို႔ ၀င္ရမည္မဟုတ္။

၇။သတၱမ-ေဆြမ်ိဳးမေတာ္ေသာအိမ္နီးခ်င္းမ်ား၏တာ၀န္
ေဆြမ်ိဳးမေတာ္သည့္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားႏွင့္လည္း ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံရမည္။  ေဆြမ်ိဳးေတာ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေတာ္သည္ျဖစ္ေစ၊
ဘာသာ တူသည္ျဖစ္ေစ၊ မတူသည္ျဖစ္ေစ၊ လူမ်ိဳးတူသည္ျဖစ္ေစ၊ မတူသည္ ျဖစ္ေစ၊ မည္သူကိုမွ် ဒုကၡမေပးအပ္။ ဘာသာေရး အယူသီးမႈ၊ လူမ်ိဳးေရး မုန္းတီးမႈ လံုး၀မရွိအပ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သခင္ မိန္႔မွာခဲ့သည္။
“သင္တုိ႔သည္ ဘာသာေရးအယူသီးမႈကို သတိႀကီးစြာျဖင့္ ေရွာင္ရွားၾကေလာ့၊ ေရွ႕ေခတ္လူမ်ားသည္ ဘာသာေရး အယူသီ္းမႈ ေၾကာင့္ပင္ အပ်က္ႀကီး ပ်က္စီးခဲ့ၾက၏။” 

မိမိအတြက္ ႏွစ္ၿခိဳက္ေသာအရာကို အမ်ားအတြက္ မႏွစ္ၿခိဳက္ သမွ် ကာလပတ္လံုး မြတ္စ္လင္မ္ မျဖစ္ႏိုင္။
အသင္တို႔သည္ ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ားအား သနားၾက။
ငါအရွင္ အသင္တို႔အား သနားေတာ္မူမည္။
ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ားအား မသနားသူအား ငါအရွင္သည္လည္း သနားေတာ္မူမည္မဟုတ္။
ဘာသာျခား အိမ္နီး ခ်င္းမ်ားကို ထားဘိဦးေလာ့။ တမန္ေတာ္သည္ မိမိ၏ရန္သူ ႀကီးငယ္မ်ားအတြက္ပင္ ဆုပန္ရွာ၏။
ဤသည္ကား အိမ္နီးခ်င္းမ်ား၏ တာ၀န္ပင္။

 ၈။ အ႒မ-လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား၏တာ၀န္
မိမိ၏လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားႏွင့္လည္း ေကာင္းစြာဆက္ဆံ ၾကရမည္။
ေရွးက အလြန္ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြတစ္ဦးအား ယေန႔ ေရႊ၊ ေငြမရွိသည့္အတြက္သူစိမ္းျပင္ျပင္ ပစ္ပယ္မထားသင့္ ပါ။
အဂၤလိပ္ပညာရွိႀကီးတစ္ဦးျဖစ္သူ (၀ီလ်ံေဂါင့္)က မိမိ၏ ကိုယ္ေတြ႕ ကို ဤသို႔ေဖာ္ထုတ္ေရးသား၏။
ကၽြႏ္ုပ္ပ်က္စီးေသာအခါကၽြႏ္ုပ္အား ခ်စ္ပါသည္၊ ခင္ပါသည္ဟုေျပာဆို သူမ်ားႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္အားအစဥ္ခ်ီးက်ဴးေနေသာသူမ်ားသည္ကၽြႏ္ုပ္၏ အေတြ႕ကိုပင္ မခံလိုၾက။ ဤသည္ လူတို႔၏ စိတ္ပညာ တစ္ရပ္ပင္။ ဒါေၾကာင့္၊ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလိုလွ်င္ သာေပါင္းညာစား အေခ်ာင္သမား မ်ားအားေရွာင္ရွား၍ မိမိကိုယ္ကိုသာလွ်င္ မိမိအားကိုး လုပ္ကိုင္ပါ။ ေနာက္ဆံုးတြင္“သာေပါင္းညာစားအေခ်ာင္သမား၀ါဒ”လံုး၀ ပေပ်ာက္ရန္အလို႔ငွာ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္အတိအလင္းဤသို႔မိန္႔မွာခဲ့သည္။
မိမိအတြက္ ႏွစ္ၿခိဳက္ေသာအရာကို မိတ္ေဆြအတြက္ မႏွစ္ၿခိဳက္ သည္ႏွင့္အမွ် (ဘယ္ေသာအခါမွ်)“မုအ္မင္န္”မျဖစ္ႏိုင္။ (၀ါ) အရာရာတြင္ စာနာျခင္းတရား အၿမဲထားရမည္။
ဤကား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မိတ္ေဆြမ်ား၏ တာ၀န္ပင္။

 ၉။ န၀မ -အာဂႏၱဳမ်ား၏ တာ၀န္
ခရီးသည္ အာဂႏၱဳမ်ားႏွင့္လည္း ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပ်ဴပ်ဴငွာငွာ ဆက္ဆံၾကရမည္။
“မိမိတို႔ေနအိမ္သို႔ ဒုကၡသည္ အာဂႏၱဳတစ္ဦး ဆိုက္ ေရာက္လာလွ်င္သံုးရက္တိတိဧည့္ခံ ေကၽြးေမြးရမည္”ဟု တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ မိန္႔မွာခဲ့သည္။
ဇကားသ္ေခၚ မေပးမေနရ ဆင္းရဲသား ဒါနေၾကးမ်ားကိုပင္ ဒုကၡသည္ အာဂႏၱဳမ်ားအားေပးရန္ကုရ္အာန္ က်မ္းျမတ္တြင္ အတိ အလင္း ပါရွိသည္။
တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သခင္သည္ မိမိကိုယ္တိုင္မစားဘဲ မိမိ၏ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ားကို အာဂႏၱဳမ်ားအား ေကၽြးေလ့ရွိ၏။

 ၁၀။ ဒသမ-အေစခံမ်ား၏တာ၀န္
မိမိတို႔လက္ေအာက္ ခိုင္းေစေသာ အေစခံေက်းကၽြန္မ်ား ႏွင့္လည္း ၾကည္ၾကည္ ျဖဴျဖဴ ခ်စ္ခ်စ္ ခင္ခင္ ဆက္ဆံၾကရမည္။
တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သခင္သည္ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခါနီး ဆဲဆဲ အခ်ိန္မွာပင္ ဤသို႔မွာၾကားသြားေတာ္မူခဲ့၏။
“အသင္တို႔သည္ အလႅာဟ္အရွင္အား ခ၀ပ္ကိုးကြယ္ၾက ရမည္။ ထို႔ေနာက္အသင္တို႔ လက္ေအာက္ျဖစ္ေသာေက်းကၽြန္ ငယ္သားမ်ားကို ေကာင္းစြာ ထားၾကရမည္”။
ေက်းကၽြန္မ်ားႏွင့္ တမန္ေတာ္၏ဆက္ဆံမႈသည္ ကမၻာ့ တစ္သက္ ေမ့ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိ။ တမန္ေတာ္၏ အိမ္ေတာ္တြင္ “ဇိုက္ဒ္” မည္ေသာကၽြန္တစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဘူး၏။ ထို “ဇိုက္ဒ္” သည္ အဆက္ဆက္က ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့၏။ (ပထမ) တမန္ေတာ္သည္ “ဇိုက္ဒ္” အား သူေကာင္းျပဳ၏။ တမန္ ေတာ္ ၏ ယုယမႈ ေၾကာင့္ “ဇိုက္ဒ္”သည္ မိဘထံမျပန္ တမန္ေတာ္ထံ ေနၿမဲေန၏။ (ဒုတိယ) တမန္ေတာ္သည္ “ဇိုက္ဒ္”အား သား အျဖစ္ေမြးစားေတာ္မူ၏။ (တတိယ) တမန္ေတာ္သည္ ကု႐ိုင္ရွီေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မွ မိမိႏွမေတာ္ “ဇိုင္နဗ္”ႏွင့္
“ဇိုက္ဒ္”အား ထိမ္းျမားေပး ေတာ္မူခဲ့၏။ (စတုတၳ) တမန္ေတာ္သည္ ေရာမ စစ္ပြဲတြင္ အဂၢမဟာ သာ၀က မ်ားအား ေနာက္လိုက္
တပည့္မ်ားအျဖစ္ထားေတာ္မူၿပီး “ဇိုက္ဒ္”၏သားအားစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အျဖစ္ ခန္႔အပ္ေတာ္မူ၏။ (ပဥၥမ) ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္ကို ေရးမွတ္ရာ၌ “ဇိုက္ဒ္”အား ဗ်ာဒိတ္ ေတာ္ေရးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ေတာ္မူ၏။ (ဆ႒မ) ကုရ္အာန္ က်မ္းျမတ္တြင္ မည္သည့္သာ၀က၏ နာမကို ထုတ္ေဖာ္ေရးသား ထားသည္မရွိ သို႔ေသာ္ “ဇိုက္ဒ္” ၏ နာမကိုကား ကုရ္အာန္ က်မ္းျမတ္ စစ္တပ္မ်ား က႑ ပါဒ (၃၇) တြင္ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ရွိရ၏။ ထိုကဲ့သို႔ သာမန္ကၽြန္တစ္ေယာက္အား သူေကာင္း အျဖစ္၊ သားအျဖစ္၊ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္အျဖစ္၊ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအျဖစ္၊ ဗ်ာဒိတ္ ေတာ္ေရး အျဖစ္ႏွင့္ ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္တြင္ နာမကိုပါ ထုတ္ ေဖာ္၍ ကမၻာ့ တစ္သက္ ဥဒါန္းတြင္ေစျခင္းသည္ ေက်းကၽြန္မ်ားအား ေျမႇာက္စားေတာ္ မူျခင္း မဟုတ္ပါေလာ၊
ဤကား အေစခံမ်ား၏ တာ၀န္ပင္။

 ေဖာ္ျပပါအေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္လူထု၏တာ၀န္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အခ်ဳပ္ အားျဖင့္ တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္က မိန္႔မွာခဲ့သည္။
“လူထု၏ေခါင္းေဆာင္သည္လူထု၏အက်ိဳးေဆာင္သူသာျဖစ္သည္”တာ၀န္မေက်၊အမွတ္တမ့ဲေန၍ ေမာ္ေမာ္ႂကြားႂကြားေစာ္ေစာ္ကား ကားျပဳလုပ္ေျပာဆိုသူမ်ားကို အလႅာဟ္္အရွင္ျမတ္သည္အလ်ဥ္း ခ်စ္ၾကည္ ျမတ္ႏိုးေတာ္မူသည္မဟုတ္။ (ကုရ္အာန္-၄း၃၆)
သို႔ပါ၍ ေဖာ္ျပပါအတိုင္းကမၻာ့အိမ္ေထာင္စုႀကီးတြင္ အျပန္အလွန္ ေစာင့္သိ႐ိုေသအပ္ေသာ (၁၀)ပါးေသာ တာ၀န္မ်ားကို
ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ဦးလည္မသုန္ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ၾကရမည္၊၊ သို႔တာ၀န္ေက်ပြန္ျခင္းျဖင့္- 
- အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္လည္းႏွစ္ၿမိဳ႕ေတာ္မူေပမည္။ 
- ေက်းဇူးရွင္မိဘႏွစ္ပါးကလည္း ခ်စ္ၾကည္ ျမတ္ႏိုးၾကေပမည္။ 
- ေဆြမ်ိဳးမ်ားကလည္းခ်စ္ခင္ၾကမည္။ 
- မိဘမဲ့ ကေလးမ်ားကလည္း ၀မ္းသာၾကမည္။ 
- ဆင္းရဲသားမ်ားကလည္း ေက်နပ္ၾကမည္။ 
- ဘာသာတူ ဘာသာျခားအိမ္နီးခ်င္းမ်ားကလည္းခင္မင္ၾကမည္။ 
- လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားကလည္း ၾကည္ျဖဴၾကမည္။ 
- အာဂႏၱဳမ်ားကလည္း ေက်းဇူးတင္ၾကမည္။ 
- အေစခံမ်ားလည္းေပ်ာ္ရႊင္ၾကမည္။
အိမ္ေထာင္စုႀကီးအတြင္း အခ်င္းခ်င္း ဤမွ်ဆက္ဆံမႈ ေကာင္းလာသည့္အခါ ယခုျဖစ္ပြားေနေသာ ပဋိပကၡမႈမ်ားသည္ အလိုအေလ်ာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး၊ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာတရားမ်ား ျပန္လည္ရရွိၾကေပမည္၊၊
ကာယပႆဒၶိစိတၱံပႆဒၶိကိုယ္၏ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊ စိတ္၏ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရရွိၿပီး ပီတိေသာမနႆျဖစ္ကာတကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အစစ္အမွန္ကို

ရရွိေပမည္။ ဒါေၾကာင့္ လူတိုင္းလူတိုင္း အျပန္အလွန္ ေစာင့္သိ႐ိုေသအပ္ေသာ(၁၀)ပါးေသာ တာ၀န္မ်ားကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစ ဟု ဆုမြန္ေတာင္းကာ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါသည္။
( ဃာဇီ မုဟမၼဒ္ ဟာရွင္မ္ )