အစၥလာမ္ႏွင့္လူ႔အခြင့္အေရး အပုိင္း (၂)

တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သည္ အစၥလာမ္သာသနာကုိ ကနဦး စတင္ေဟာၾကားခ်ိန္၌မကၠဟ္ၿမိဳ႕သားမ်ားသည္ ေၾကာက္အားလန္႔အားႀကီးစြာျဖင့္ အလြန္အမင္းျငင္းဆန္ၾကေလသည္။သူတုိ႔ျငင္းဆန္ရျခင္းမွာ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ရုပ္တုမ်ားကုိ ဗန္းျပကာ အက်ဳိးစီးပြားရွာေနေသာ ၄င္းတုိ႔၏ လုပ္ငန္းႀကီးမ်ား ထိခုိက္သြားမည္ကုိစုိးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၄င္းတုိ႔သည္ နည္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္၏ သာသနာေဟာၾကားမႈကုိ တားဆီးေသာ္လည္း မရခဲ့ေပ။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ရက္စက္ၾကမ္းႀကဳတ္မႈမ်ားျဖင့္ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ႏွင့္ ေနာက္လုိက္လူနည္းစုအား ေနလုိ႔မရေအာင္ ဒုကၡေပးေလေတာ့သည္။

၄င္းတုိ႔ေၾကာင့္ အစၥလာမ္သာသနာ၀င္အခ်ဳိ႕ ရက္စက္စြာ အသတ္ခံရရုံမက တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပင္ ၄င္းတုိ႔၏ ဒုကၡေပးမႈမ်ားအား အလူးအလဲ ခံစားခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဖန္ဆင္းရွင္၏အမိန္႔ျဖင့္ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ႏွင့္ ေနာက္လုိက္မ်ား မဒီနဟ္ၿမိဳ႕သုိ႔ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ သုိ႔တုိင္ေအာင္ မကၠဟ္ၿမိဳ႕သား ရုပ္တုကုိးကြယ္သူမ်ားမွာ မုစ္လင္မ္တုိ႔၏ က်န္ရွိခဲ့ေသာ အုိးအိမ္မ်ား ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ စည္းစိမ္မ်ား အဓမၼသိမ္းပုိက္ျခင္းတုိ႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကျပန္သည္။

အမွန္တရားေပၚထြက္ဖုိ႔အတြက္ အနစ္နာခံေပးဆပ္မႈတုိ႔ျဖင့္ နိဒါန္းပ်ဳိးရသည္ကား ေလာကဓမၼတာပင္။ မဒီနဟ္ၿမိဳ႕သုိ႔ ဧည့္သည္ အျဖစ္ေရာက္ရွိသြားေသာ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ဟာ ႏွစ္အခ်ဳိ႕ ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ မဒီနဟ္ၿမိဳ႕၏ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးသဖြယ္ျဖစ္လာၿပီး တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္၏ ေဟာၾကားပုိ႕ခ်ခ်က္မ်ားသည္လည္း မဒီနဟ္ၿမိဳ႕သားမ်ားကုိ မုစ္လင္မ္ျဖစ္သြားေစခဲ့ရုံမက အာရပ္ေဒသ အေတာ္မ်ားမ်ားထံ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ၾကားကာလမ်ားတြင္ မဒီနဟ္အထိလာေရာက္ ေႏွာက္ယွက္ေနသည့္ မကၠဟ္ၿမိဳ႕သားမ်ားႏွင့္ စစ္ပဲြအခ်ဳိ႕ျဖစ္ပြားခဲ့ေပမယ့္ စစ္ပဲြတုိင္းမွာ မုစ္လင္မ္ေတြဖက္မွ သြားေရာက္စိန္ေခၚတုိက္ခုိက္တာမ်ဳိးလုံး၀မရွိတဲ့အျပင္ စစ္ပြဲတုိင္းမွာ မုစ္လင္မ္ေတြဖက္က လက္နက္ေကာ လူအင္အားပါ အလြန္႔အလြန္ အားနည္းခ်ဳိ႕တဲ့ခဲ့ရသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ေဖးမမႈျဖင့္ စစ္ပဲြအခ်ဳိ႕ အႏုိင္ရခဲ့ေသာ္လည္း ရႈံးခဲ့ရသည့္စစ္ပဲြလည္းရွိခဲ့သည္။ စစ္ပဲြမ်ားကုိတုိက္ခုိက္ခဲ့သည့္မုစ္လင္မ္မ်ား၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း ရန္သူေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ကုိ ခုခံကာကြယ္ရန္သာျဖစ္ၿပီး အစၥလာမ္သာသနာျပန္႔ပြားဖုိ႔ဆုိတဲ့က႑လုံး၀မပါ၀င္ခဲ့ေၾကာင္းကုိ နယ္ပယ္စုံမွ ဘာသာျခားသမုိင္းပညာရွင္မ်ားကပင္ ေထာက္ခံထားသည္။
ေနာက္ပုိင္းမွာတမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္သည္ မကၠဟ္ၿမိဳ႕သားေတြႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္တစ္ခုခ်ဳပ္ဆုိခဲ့သည္။ ၄င္းစာခ်ဳပ္ကုိလည္း မကၠဟ္ၿမိဳ႕သားေတြဖက္မွ စတင္ခ်ဳိးေဖာက္ၿပီး မုစ္လင္မ္ေတြကုိ က်ဴးေက်ာ္တုိက္ခုိက္ခဲ့ျပန္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္ဟာ မိမိရဲ႕ေမြးရပ္ဌာေနျဖစ္ေသာ၊ မုစ္လင္မ္တုိ႔အထြတ္အျမတ္ထားရာ ကအ္ဗဟ္ေက်ာင္းေတာ္တည္ရွိေသာ မကၠဟ္ၿမိဳ႕ကုိ သိမ္းပုိက္ရယူရန္ ျပင္ပါေတာ့သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၇ ႏွစ္ကာလက တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ႏွင့္ေနာက္လုိက္မ်ားအား ဒုကၡေပးႏွိမ္ႏွင္းခဲ့ၾကေသာ မကၠဟ္ၿမိဳ႕သားမ်ား၏ရင္ထဲ၌ ယခုအခ်ိန္တြင္ ခုခံလုိစိတ္ထက္ ေၾကာက္စိတ္လန္႔စိတ္မ်ားက စုိးမုိးေနလ်က္ ရွိေပသည္။ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ဦးေဆာင္ေသာ အဖဲြ႔မွာ မည္သည့္တုိက္ခုိက္မႈမွွ ႀကီးႀကီးမားမား မႀကဳံလုိက္ရဘဲ မကၠဟ္ၿမိဳ႕အား ေအာင္ႏုိင္ သြားေလေတာ့သည္။ မကၠဟ္ၿမိဳ႕သားမ်ားမွာ မိမိတုိ႔၏ အျပစ္မ်ားအေပၚ အေရးယူခံရမွာကုိ စုိးေၾကာက္ရင္း အိမ္ထဲမွာပင္ ပုန္းေအာင္းေနေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္မွာ ခြင့္လႊတ္လုိ႔ မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ျပစ္မႈ ႀကီးမားေသာ ၁၂ ဦးမွ လဲြ၍ က်န္သူမ်ားအားလုံးကုိ ခြင့္လႊတ္ခ်မ္း သာေပးရုံမက ၄င္းတုိ႔မတရားသိမ္းပုိက္ထားေသာ မုစ္လင္မ္တုိ႔၏ ပစၥည္းမ်ားကုိပင္ ျပန္လည္ရယူျခင္းမရွိခဲ့ေပ။
တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ႏွင့္ ေနာက္လုိက္မ်ားသည္ မကၠဟ္ၿမိဳ႔တြင္ လူနည္းစုအျဖင့္ ရွိခဲ့စဥ္ကလည္း လူမ်ားစု ဘာသာျခားမ်ားအား တစ္စုံတရာ အႏၱရာယ္မျပဳခဲ့သည့္အျပင္ လူမ်ားစုျဖင့္ မကၠဟ္ၿမိဳ႕ သုိ႔တစ္ေၾကာ့ တဖန္ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခ်ိန္မွာလည္း ႏုိင္ထက္စီးနင္းမႈလုံး၀မျပဳခဲ့ေပ။ ဤသည္ကား အစၥလာမ္၏သင္ၾကားမႈပင္ျဖစ္ေပသည္။ အစၥလာမ္သာသနာ ၀င္မ်ားသည္ မိမိတုိ႔၏သာသနာကုိ ေဟာၾကားပုိ႔ခ်မႈႏွင့္ လက္ေတြ႔ က်င့္ႀကံျပသမႈတုိ႔ျဖင့္သာ သာသနာျပဳခဲ့ၾကသည္။ အစၥလာမ့္သမုိင္းတြင္ မည္သည့္သာသနာ့ေခါင္းေဆာင္ကမွ သာသနာျပန္႔ပြားေရး ဟူသည့္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စစ္မက္တုိက္ခုိက္ျခင္းလုံး၀ မရွိခဲ့သလုိ သာသနာကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရန္ဟုဆုိကာ ဘာသာျခားမ်ားအား သုတ္သင္ ရွင္းလင္းျခင္း မ်ဳိးလုံး၀မရွိခဲ့ေပ။
မေလးရွားႏုိင္ငံတြင္ အစၥလာမ္သာသနာ၀င္ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔သာ ရွိၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ၂၀ ရာခုိင္ႏႈန္းရွိသည္။ မေလးလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ၄င္းတုိ႔အမ်ဳိးဘာသာသာသနာ ေပ်ာက္ကြယ္မွာကုိ ေၾကာက္ၿပီး ႏုိင္ငံသား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ၂၀ ရာခုိင္ႏႈန္းကုိ ႏွိပ္ကြပ္ျခင္းမရွိရုံမက ျမန္မာျပည္မွ တရား၀င္ႏွင့္တရားမ၀င္ ေနထုိင္စီးပြားရွာေနေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ၆ သိန္းခန္႔ကုိ ထပ္မံ လက္ခံကာ ေအးခ်မ္းစြာ လုပ္ကုိင္ခြင့္ေပးထားသည္။ ထုိနည္းတူ အာရပ္ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ ယူေအအီးႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ၅ %၊ ကာတာႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ၅ %၊ ကူ၀ိတ္ႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ၁.၅ % ၊ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်ႏုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ၁.၅ %၊ တုိ႔မွာလည္း အာရပ္မုစ္လင္မ္မ်ားႏွင့္တဲြဖက္ကာ ၿငိမ္းေအးစြာ ေနထုိင္ေနလ်က္ရွိသည္။ ၄င္းအာရပ္ႏုိင္ငံမ်ားရွိ မုစ္လင္မ္မ်ားသည္ ယေန႔ ၉၆၉ ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ မ်ားကဲ့သုိ႔ လူမ်ဳိးမတူဘာသာမတူသူမ်ားအား ခဲြျခားဆက္ဆံျခင္း လုံး၀မရွိသလုိ မည္သည့္ဘာသာေရးအထိကရုဏ္းျဖစ္သံလည္း ၾကားဖူးလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ အကယ္၍ ထုိသုိ႕ရွိခဲ့မည္ဆုိလ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အဘယ္ကဲ့သုိ႔ ခံစားရမည္နည္း။ အာရပ္ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ မေလးႏုိင္ငံရွိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ၄င္းႏုိင္ငံမ်ားရွိမုစ္လင္မ္မ်ားႏွင့္ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးစြာေနထုိင္ေနၾကခ်ိန္တြင္ ယေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ လုပ္ရပ္ကား အဘယ္မွ် မ်က္ႏွာပူစရာ ျဖစ္မည္နည္း။
ယေန႔ ျမန္မာျပည္၌၀ါဒျဖန္႔ေနသလုိ မုစ္လင္မ္မ်ား အင္အားႀကီး လာလွ်င္ ဘာသာျခားမ်ားအား တုိက္ခုိက္သတ္ျဖတ္ၿပီး အစၥလာမ္ထဲ သြပ္သြင္းသည္မွန္လွ်င္ ယေန႔ ၄င္းႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ဘယ္လုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ ရွိႏုိင္မည္နည္း။ ၂၁ ရာစုမွာ တစ္ကမာၻလုံး အစၥလာမ္ ျဖစ္ရမယ္ဆုိၿပီး မည္သည့္ အစၥလာမ့္က်မ္းစာ၊ သမုိင္း၊စာေပ မ်ားတြင္မွ မရွိသလုိ ကမာၻအ၀ွမ္းရွိမည္သည့္ အစၥလာမ္ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ ၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က မွလည္း ေဟာၾကား ထားျခင္းမရွိေပ။ ေဟာၾကားေနသူမ်ားမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းႀကီးအခ်ဳိ႕သာျဖစ္သည္။ အေထာက္အထားလုံး၀မရွိဘဲ မိမိတုိ႔စိတ္ကူးျဖင့္ ၀ါဒမႈိင္းတုိက္ေပးေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ ကမာၻအ၀ွမ္းရွိ ခရစ္ယာန္၊ ဟိနၵဴႏွင့္အျခားေသာဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္းမ်ား အၾကားတြင္လည္း ဤသုိ႔ေဟာၾကားျခင္းမ်ဳိးလုံး၀မရွိပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သံသယျဖစ္စရာ ကိစၥမ်ားကုိ ပြင့္လင္းစြာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေဆြးေႏြး အေျဖရွာရင္း ၀ါဒမႈိင္းမ်ားကုိ တြန္းလွန္သြားၾကေစလုိပါေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။

Written By Nurullah MUG