အမုန္းမီးမ်ား ၿငိွမ္းေပးပါ

အႀကိတ္အခဲ အဖုအထစ္မ်ားသည္ သာမန္ သူငယ္ခ်င္းခ်င္း စကားဝိုင္းငယ္ကေလးမ်ားသို႔ပါ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေနလာေသာ သူငယ္ခ်င္း အသိုင္းအဝိုင္းမ်ားအၾကား စကားေလး တခြန္းပင္ အမွားမခံသည့္ အျဖစ္အပ်က္မွာ အေတာ္ကေလး အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွသည္။

က်မက ႏွစ္ျခင္း ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ တဦး၊ က်မတို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက တြဲခဲ့သည့္ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုထဲတြင္ ခရစ္ယာန္ပါသည္၊ ဗုဒၶဘာသာ ပါသည္၊ ဟိႏၵဴလည္းပါသည္၊ မြတ္စလင္က သူငယ္ခ်င္း အရင္းအခ်ာထဲတြင္ အလြန္ နည္းသည္။ ရွိေတာ့ရွိသည္။

အားလံုး ငယ္စဥ္ကတည္းက ေပါင္းသင္းလာေသာေၾကာင့္ တေယာက္ သေဘာ တေယာက္သိၾကသည္။ ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္ဖူးၾက။ ဘာသာတရား အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခဲၾကေသာ္လည္း တဦးအကူအညီလိုလွ်င္ တဦးက ေပးၿမဲ၊ ဘာသာေရး ပြဲေတာ္ မ်ားတြင္ပင္ တဦးကိုတဦးက ကူညီေနၾက၊ အတူ ႏႊဲေနၾကျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မၾကာေသးက ျမန္မာျပည္တြင္း ျဖစ္ပြား ခဲ့သည့္ ပဋိပကၡကိစၥမ်ားကိုလည္း အားလံုးႏွင့္ သက္ဆုိင္သည္၊ အားလံုးတြင္ တာဝန္ရွိသည္ဟု ယူဆၾကသည္၊ ဘယ္ဘာသာ တရားကိုမွ လႊဲခ်ျခင္းမရွိဘဲ၊ ထုိကိစၥ ေဆြးေႏြးစဥ္ တာဝန္ရွိသူ တဦးတေယာက္ကိုသာ ဦးတည္ အျပစ္တင္ ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္း အုပ္စုထဲတြင္ မြတ္စလင္က မပါသေလာက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အစၥလမ္ဘာသာကိုပင္ အျပစ္တင္ျခင္း မရွိၾက။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲ ေနထုိင္ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကသည္ဟု က်မထင္သည္။

သို႔ေသာ္ မေလးရွားႏုိင္ငံတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား အသတ္ခံရမႈႏွင့္ Time မဂၢဇင္း မ်က္ႏွာဖံုးတြင္ ဦးဝီရသူပံုပါလာျခင္း၊ ေဆာင္းပါးပါလာျခင္း စသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အၾကား မတူသည့္အျမင္မ်ား ေပၚလာရံုမက၊ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ အမုန္းတရားမ်ားကိုပါ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ တပတ္က က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္း ၃၊ ၄ ေယာက္ စကားဝိုင္းဖြဲဲ႕ျဖစ္ၾကသည္။ က်မႏွင့္ ရြယ္တူပါသလို၊ က်မထက္ ငယ္ရြယ္သူ မ်ားလည္း ပါသည္။ ထုံးစံအတုိင္း က်မတုိ႔ စကားဝိုင္း မ်ားသည္ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရး အစရွိသည္ျဖင့္ ဦးတည္ရာမဲ့ အဆင္ေျပသလို ေျပာဆိုေနရာမွ Time မဂၢဇင္းႏွင့္ ဦးဝီရသူ ကိစၥသို႔ စကားေရာက္သြားသည္။ ထိုသူငယ္ခ်င္းက ပညာတတ္ လူငယ္တေယာက္၊ အလုပ္အကုိင္ ေကာင္းမြန္သည္၊ စင္ကာပူႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံကို အပတ္စဥ္ ဥဒဟို အသြား အျပန္ လုပ္ေနသူ တဦး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကိုေတာ့ အျမင္က်ယ္သူ အျဖစ္ က်မက သတ္မွတ္မိသည္။ သို႔ေသာ္ က်မအထင္ လံုးဝ လြဲေခ်ာ္သြားသည္။ ထုိသူငယ္ခ်င္းက မြတ္စလင္ အမုန္းတရား၊ Time ဆန္႔က်င္ေရး စကားမ်ား စေျပာလာသည္။ သူ၏ မုန္းတီးမႈကို က်မ မေဝဖန္လိုုပါ။ သို႔ေသာ္ သူမုန္းရံုတင္မက စကားဝိုင္းတြင္ ထုိင္ေနသူ အားလံုး သူ႔ကို ေထာက္ခံေစခ်င္သည္၊ သူမုန္းသလို လိုက္မုန္းတီးေစခ်င္ေနသည္။

အမွန္အတိုင္း ေျပာရလွ်င္ က်မ အေနျဖင့္ မြတ္စလင္မ်ားကို ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း ဘာမွ သိပ္မရွိ။ မုန္းတီးရေလာက္ ေအာင္လည္း က်မႏွင့္ အၿငိဳးအေတး၊ ရန္စ မရွိ။ ခ်စ္ခင္ရေလာက္ေအာင္လည္း က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္း အရင္းအခ်ာထဲတြင္ပင္ မြတ္စလင္မ်ား မပါဝင္သေလာက္ နည္းသည္။ အိမ္နီးခ်င္း မြတ္စလင္မ်ားႏွင့္မူ ပံုမွန္ဆက္ဆံေရး ရွိသည္၊ သူ႔ပြဲေတာ္တြင္ သူေကၽြးသည့္ မုန္႔ကို စားသည္၊ က်မတုိ႔ ပြဲေတာ္တြင္ သူတို႔ကို ဖိတ္ၾကားသည္။ ဒီေလာက္ပဲ။

ဆက္ရလွ်င္ သူငယ္ခ်င္းက စကားဝိုင္းတြင္ ထုိင္ေနသူမ်ား အားလံုး မြတ္စလင္ ဆန္႔က်င္ေစခ်င္ေနသည္ကိုေတာ့ က်မ ဘဝင္မက်။ က်မတုိ႔ စိတ္ႏွင့္ က်မတုိ႔ကုိယ္ မုန္းခ်င္လည္း မုန္းမည္၊ ခ်စ္ခ်င္လည္း ခ်စ္မည္၊ အလကားေနရင္ မုန္းၾကစုိ႔ ဆုိတာမ်ိဳးေတာ့ က်မ လက္မခံ။ ထိုကိစၥကို က်မက ေျပာျပေတာ့ သူက က်မမ်က္ႏွာကို လက္ညႇိဳးေငါက္ေငါက္ ထိုးကာ “အစ္မတုိ႔ ခရစ္ယာန္ေတြမွ မခံရေသးတာ၊ ကဲ … ဒါဆုိ အစ္မတုိ႔ ခရစ္ယာန္ေတြ — ပဲ ဆိုရင္ အစ္မ က်ေနာ္တုိ႔ ဗုဒၶဘာသာေတြကို ဘာေျပာမလဲ” ဟု ရိုင္းစိုင္းစြာ ေျပာဆိုလာသည္။

က်မက စိတ္ဆုိးရမည့္အစား ရယ္သာ ရယ္ခ်င္မိသည္။ သူက က်မစိတ္မဆုိး ဆုိးေအာင္ ဆြျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း က်မ စိတ္မဆုိးႏုိင္။ သူ စိတ္ပါလက္ပါ ရိုင္းစိုင္းျခင္း မဟုတ္သည္ကို က်မသိသည္။

“နင္အဲဒီလို ေျပာရံုနဲ႔ နင္တုိ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကို ဘာေျပာရမွာလဲ။ အခုရိုင္းတာ နင္ရိုင္းတာပဲ၊ နင္တုိ႔ ဗုဒၶ ဘာသာ အားလံုး ရိုင္းတာမွ မဟုတ္တာ။ အဲဒီေတာ့ တကယ္လို႔ ငါ စိတ္ဆုိးတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ နင့္ကိုပဲ စိတ္ဆုိးမွာေပါ့။ အခုေတာ့ နင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ငါသိလို႔ နင့္ကိုလည္းငါ စိတ္မဆုိးပါဘူး” ဟု က်မ ျပန္ေျပာမိသည္။

ပညာတတ္ လူယဥ္ေက်း တေယာက္အေနႏွင့္ သူေျပာမိသည့္ ရိုင္းစိုင္းေသာ စကားအတြက္ သူ႔ဘာသာ ရွက္သြားပံုရသည္။ က်မကို အထပ္ထပ္ အခါခါ ျပန္ေတာင္းပန္သည္။ က်မကို ျပန္ေတာင္းပန္ ေသာ္လည္း သူ၏ မြတ္စလင္ အမုန္းတရားက မေလ်ာ့ပါး။ သတ္မည္ ျဖတ္မည္ ဆိုသည့္ စကားလံုးမ်ားပါ ပါလာသည္။ က်မ အေတာ္ေလးေတာ့ စိတ္ပ်က္မိသည္။

သူက “မြတ္စလင္ေတြက လူသတ္တယ္ဗ်၊ တျခားဘာသာေတြက လူမသတ္ဘူး” ဟု ဆုိျပန္သည္။ သူက မေလးရွားတြင္ ျမန္မာမ်ား အသတ္ခံရမႈကို ညႊန္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့က်မက မြတ္စလင္ေကာ၊ ခရစ္ယာန္ေကာ၊ ဗုဒၶဘာသာေကာ ဘယ္ဘာသာမဆုိ အစြန္းေရာက္သူမ်ား၊ လူသတ္ခ်င္စိတ္ ရွိသူမ်ား လူသတ္ၾကသည္ဟု ျပန္ေျပာေတာ့ သူ လက္မခံျပန္။ သီရိလကၤာက ဗုဒၶဘာသာ အစိုးရ၏ တမီလ္ က်ားသူပုန္ႏွိမ္နင္းမႈ၊ ဗုဒၶဘာသာကို လူသိရွင္ၾကား ယံုၾကည္ဆည္းကပ္ျပေနေသာ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရအဆက္ဆက္ မတရား လူသတ္ခဲ့ကိုလည္း ပညာတတ္ေသာ သူ သိသည္ပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား လူသတ္သည္ဟု ဆုိရမည္လား။

က်မအေမ၏ ေနအိမ္က သန္လ်င္ၿမိဳ႕၏ အႀကီးဆံုး မြတ္စလင္ရပ္ကြက္ ျဖစ္သည့္ ဒါရ္ဂါ ရပ္ကြက္ႏွင့္ ကပ္လ်က္တြင္ ရွိသည္။ ထို ဒါရ္ဂါ ရပ္ကြက္သည္ အစၥလမ္ဘာသာ သာသနာျပဳ ၅ ဦး၏ ဂူသခ်ႋဳင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဆာက္လုုပ္ခဲ့ေသာ ဒါရ္ဂါ ဗလီ ကို အစြဲျပဳကာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ေတာင္ငူဘုရင္ နတ္သွ်င္ေနာင္ လက္ထက္ သန္လ်င္သို႔ ဆိုက္ေရာက္လာေသာ အစၥလမ္ သာသနာျပဳ ၅ ဦးကို သန္လ်င္တြင္ အရင္ေရာက္ေနသည့္ ေပၚတူဂီလူမ်ိဳး ကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ ငဇင္ကာက ဆီး၍ ကြပ္မ်က္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္ကို အစဲြျပဳကာ ၎တို႔ ဂူသခ်ႋဳင္းတြင္ ဗလီ တည္ေဆာက္ ခဲ့သည္ဟု ဒါရ္ဂါ သမုိင္းတြင္ က်မ ဖတ္ဖူးသည္။ ယခုလက္ရွိ အခ်ိန္အထိ ဒါရ္ဂါ ပြဲေတာ္ကို စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ ႏွစ္စဥ္ ဒီဇင္ဘာလ ေရာက္တုိင္း က်င္းပၾကသည္။ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ အစၥလမ္ဘာသာဝင္တုိ႔ လာေရာက္ ႏႊဲေလ့ရွိေသာ ပြဲေတာ္လည္း ျဖစ္သည္။ ယင္းဗလီ အနီးတဝိုက္တြင္ အစၥလမ္ ဘာသာဝင္ အမ်ားစု ေနထုိင္ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔၏ ေထာက္လွမ္းေရး ေခတ္က ထိုရပ္ကြက္ကို “ရာဇာဓိရာဇ္” ရပ္ကြက္ဟု အမည္သစ္ေပးေသာ္လည္း မည္သူ တဦးတေယာက္ ကမွ ရာဇာဓိရာဇ္ဟု မေခၚၾက၊ ကားစပယ္ယာမ်ား၊ သန္လ်င္သူ သန္လ်င္သားမ်ားက “ဒါရ္ဂါ လမ္းဆံု ပါတယ္” ဟုသာ ေအာ္ၾကသည္။ အခုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔လက္ထက္က ထူခဲ့ေသာ “ရာဇာဓိရာဇ္ ရပ္ကြက္” ဆုိသည့္ သစ္သား ဆုိင္းဘုတ္လည္း မရွိေတာ့ေပ။ ငဇင္ကာ လူသတ္ခဲ့သည္ႏွင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္မ်ား လူသတ္သည္ဟုဆိုလွ်င္ တရားပါမည္လား။

ေျပာခ်င္သည္က ဘယ္ဘာသာ တရားကမွ လူသတ္ျခင္းကို မေထာက္ခံ၊ အားမေပး၊ ဘယ္ဘာသာကမွ လူသတ္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ လူတုိ႔ကသာ ဝါဒအစြန္းေရာက္၍ လူသတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါကိုလည္း က်မသူငယ္ခ်င္းက သိသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အစြဲႏွင့္ အမုန္းတရားကို မစြန္႔ႏုိင္။ ေနာက္ပိုင္း သူေျပာပံုမ်ားက ဝါးလံုးရွည္ကို ေခ်းသုတ္ရမ္းသည္ႏွင့္ တူလာေသာေၾကာင့္ က်မတို႔ စကားဝိုင္း၏ ေခါင္းစဥ္ကို ေျပာင္းပစ္ရသည္။ ထုိသို႔ ေျပာင္းလိုက္သည့္ တုိင္ေအာင္ က်မတုိ႔စကားဝိုင္းက ခါတုိင္းလို ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းေတာ့ေၾကာင္း အားလံုးခံစားမိၾကသည္။

ထိုတုိးတုိးတမ်ိဳး၊ က်ယ္က်ယ္တမ်ိဳး အျငင္းပြားမႈမ်ား၊ အမုန္းတရားကို ေဖာက္ခြဲမႈမ်ား ပညာတတ္ လူငယ္ လူရြယ္မ်ား အၾကား၊ သာမန္လူမ်ားအၾကား ဘယ္ေလာက္ထိ ျပန္႔ႏွံ႔ေနသလဲ က်မ မေျပာတတ္ေသာ္လည္း ရွိေနသည္ကေတာ့ ျငင္းမရ။ facebook ေပၚမွ အမုန္းတရားမ်ား၊ တဦးႏွင့္တဦး အျပန္အလွန္ ရိုင္းျပ ဆဲဆိုမႈမ်ားမွာလည္း ျမင္မေကာင္းေအာင္ ေတြ႕ေနရသည္။ facebook ေပၚတြင္သာမက လူမႈဝန္းက်င္ တကယ့္ေလာကထဲတြင္ပါ အေၾကာင္းမဲ့ မုန္းတီးမႈမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔လာသည္ကိုေတာ့ လူယဥ္ေက်းတုိင္း လက္ခံႏုိင္မည္ဟု က်မ မထင္ပါ။

က်မ စုေပါင္း တကၠစီ စီး၍ အိမ္ျပန္သည့္အခါ ကားေနာက္ခန္းတြင္ မြတ္စလင္ တေယာက္ေယာက္ ပါလာပါက သူ႔နားတြင္ ထုိင္ၾကရန္ တြန္႔ဆုတ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ တခါလည္း ကားဒရိုင္ဘာႏွင့္ ေရွ႕ခန္းတြင္ ထိုင္စီးသူ တဦးတုိ႔ မြတ္စလင္ မုန္းတီးေရးကို အတုိင္အေဖာက္ ညီစြာ ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ၾကားရသည္။ ကားေနာက္ခန္းတြင္ လိုက္ပါလာေသာ အိႏၵိယေသြး ေႏွာသူတဦးအတြက္ က်မ အားနာရသည္။ သူ မြတ္စလင္ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ က်မ မသိ။ ဘတ္စ္ကားေပၚတြင္ ထိုင္စရာ ရွားပါးသည့္ တုိင္ေအာင္ မြတ္စလင္တေယာက္ေယာက္ ေဘး၌ ထုိင္ခံုလြတ္ေနပါက ဝင္မထုိင္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ တခါလည္း က်မအေမက မဂၤလာေစ်းတြင္ ေကာ္ေဇာသြားဝယ္ခဲ့ၿပီး ကားငွားစဥ္ ဒရိုင္ဘာက အေမေကာ္ေဇာဝယ္ၿပီး ထြက္လာသည့္ မြတ္စလင္ ဆုိင္ကို ညႊန္း၍ “ဗုဒၶဘာသာဆုိင္ေတြ ဒီေလာက္ရွိတာ၊ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီဆုိင္မွာ ဝယ္ရတာလဲ” ဟု ေမးခြန္း ထုတ္ေၾကာင္း အေမေျပာျပလို႔ သိရသည္။ က်မတုိ႔ႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္း မြတ္စလင္ မိသားစုတစုကို အိမ္ရွင္က ဆက္မေနရန္ ေျပာေသာေၾကာင့္ တျခားအိမ္ငွားရန္ လိုက္ရွာသည္၊ မြတ္စလင္မို႔ မငွားဟု အျငင္းပယ္ခံရသည္။ လက္ရွိေနသည့္ အိမ္ရွင္ကို ေတာင္းပန္ကာ ဆက္ေနရသည္။ ထို အျဖစ္အပ်က္မ်ား က်မ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားသည္။ က်မ တေယာက္တည္း ႀကံဳရသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားပင္ ဒီေလာက္ရွိေနလွ်င္ တျခား သတိထားမိသူမ်ား၏ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားႏွင့္ ေပါင္းလိုက္ပါက အမုန္းတရား ပ်ံ႕ပြားမႈ နည္းလိမ့္မည္ မထင္။

ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ပညာတတ္၊ ပညာမဲ့ လူတန္းစားမ်ိဳးစံု၏ အၾကားတြင္ ေအးစက္သည့္ အမုန္းတရားက ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီ။ ေပါက္ကြဲခါနီး ဗံုးတလံုးလို ၿငိမ္သက္ေနေသာ္လည္း အခ်ိန္မေရြး ထေပါက္မည့္ အေနအထား ျဖစ္သည္။ ထိုဗံုးက မေပါက္ကြဲဘဲ သူ႔ဘာသာသူ ၿငိမ္သက္သြားလွ်င္ေတာ့ ေကာင္းပါသည္။

က်မ တဦးတည္း အေနျဖင့္ဆိုလွ်င္ လက္သည္းဆိတ္ လက္ထိပ္ နာၾကသည္ ဆိုဦးေတာ့ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူမ်ား၊ ရဟန္းသံဃာ မ်ားကို ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ် ခဲ့ေသာ၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျပည္သူလူထု ေခါင္းမထူႏုိင္ေအာင္ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ေသာ စစ္အာဏာ ရွင္ အစိုးရ အဆက္ဆက္ကိုပင္ ဥပေကၡာျပဳႏုိင္ခဲ့ၿပီး ဘာရန္ၿငိဳးမွ မရွိေသာ၊ မိမိပတ္ဝန္းက်င္မွ သာမန္လူမ်ားကို သတ္ခ်င္ ျဖတ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေနသည္က တရားနည္းလမ္းမက်ဟု ထင္သည္။ ဖိႏွိပ္ခဲ့သည့္ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရအဆက္ဆက္ကို ဥပေကၡာ ျပဳထားၾကျခင္းမွာ ေၾကာက္စိတ္ ေၾကာင့္လားဆုိသည့္ ေမးခြန္းလည္း ေမးရာရွိပါသည္။

လူတဦးခ်င္း၊ တေယာက္ခ်င္းစီကို မုန္းတီးရန္ အေျခခံ အေၾကာင္းတရားေတာ့ လိုအပ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ မိမိကို ဘာမွ ရန္မရွာသူတဦးကို မုန္းတီးျခင္းက အဓိပၸာယ္မဲ့လြန္းလွသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔၏ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ေခတ္တြင္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၌ စကားဟဟပင္ မေျပာရဲေလာက္ေအာင္ အေၾကာက္တရားျဖင့္ လူငယ္ဘဝတခုလံုး ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္ က်မတဦးတည္း အေနျဖင့္ေတာ့ က်မ၏ လူမႈ ဝန္းက်င္တြင္ မြတ္စလင္တဦးႏွင့္ စစ္ဗုိလ္တဦးကို ေတြ႕ၿပီး တဦးဦးကို ေရွာင္ကြင္းသြားရမည္ ဆုိပါက စစ္သားကိုသာ ေရွာင္ကြင္း သြားမိပါလိမ့္မည္။ အမုန္းတရားေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ပါ၊ တသက္လံုး ေၾကာက္ခဲ့ရသည့္ အေၾကာက္တရား အရွိန္ မေသေသးေသာေၾကာင့္ဟု ဝန္ခံခ်င္သည္။

လူလူခ်င္း အလကားေနရင္း မုန္းေနၾကသည္ကို က်မ နားမလည္ပါ။ အမုန္းတရားမ်ား ႀကီးထြားလာၿပီး ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမရ အေျခအေနမွ တဆင့္ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္မ်ား ပ်က္စီးရမွာကိုလည္း မလိုလားပါ၊ ဒီထက္ပို၍ ေျပာရလွ်င္ ရထားသည္ ဒီမိုကေရစီေလး လက္တဆစ္စာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ကို ပို၍ မလိုလားပါ။

မၾကာေသးခင္က သတင္းတပုဒ္တြင္ ရခုိင္ျပည္နယ္ရွိ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား ႏုိင္ငံသား ဟုတ္မဟုတ္ ျပန္လည္စိစစ္ ေနသည္ဟု ပါရွိသည္။ ထုိသတင္းကို ႀကိဳဆုိပါသည္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္အျဖစ္ အေရြးခံသူသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား စစ္စစ္ျဖစ္ရန္ လိုအပ္သည္။ ထုိသို႔ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ခုိင္လံုစြာ စိစစ္ အေရးယူျခင္းကို ေထာက္ခံသည္။ ထုိသို႔ပင္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္က ဘိန္းရာဇာတဦး ျဖစ္ေနသည္ဆိုလွ်င္လည္း ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူသင့္သည္ မဟုတ္ပါလား။

ျမန္မာျပည္အႏွံ႔တြင္ ပဋိပကၡစတင္ ျဖစ္ပြားရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း အဓိက တာဝန္ရွိသူ တရားခံမ်ားကို အစိုးရက မေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ေသးသ၍၊ ဥပေဒေၾကာင္းအရ အေရးယူႏုိင္ျခင္း မရွိသ၍ အမုန္းတရားက ပ်ံ႕ႏံွ႔ ႀကီးထြားေနေပ လိမ့္မည္။ တာဝန္ရွိ အာဏာပိုင္အစိုးရက ဥပေဒေၾကာင္းအရ ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူသင့္ သကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံသားအားလံုးကလည္း ပညာရွိရွိ၊ သတိရွိရိွျဖင့္ အရင္းခံ အေၾကာင္းတရားမ်ားကို စိစစ္လက္ခံသင့္သည္ဟု ျမင္ပါသည္။

ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံသစ္ကို လုိလားေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသား အားလံုး အေၾကာင္းရင္း ခိုင္ခိုင္လံုလံုျဖင့္ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ မုန္းတတ္၊ ခ်စ္တတ္ ေစခ်င္ပါသည္္။

ေအးခ်မ္းေျမ့

(ေအးခ်မ္းေျမ့သည္ ဧရာဝတီ သတင္းဌာန၏ ျမန္မာပိုင္း အယ္ဒီတာ တဦး ျဖစ္သည္။ တျခား ကေလာင္ခြဲ ျဖစ္သည့္ တူးတူးသာ အမည္ျဖင့္လည္း ဝတၳဳတို၊ ရသ စာေပမ်ား ေရးသားေနသူ ျဖစ္သည္။)

Credit to: ဧရာ၀တီ

http://burma.irrawaddy.org/archives/43668