ဒဂုန္တာရာ(သုိ႔မဟုတ္)ရန္သူကုိမိတ္ေဆြလုပ္ခဲ့သူ

ဖန္စ စိန္စ ၾကယ္စေတြေအာက္မွာ
၀စ္လစ္စလစ္အျပာကမၻာႀကီးကုိေတြ႔ခဲ့သူ။
စိမ္းစုိလတ္ဆတ္ေသာ ထင္းရူးပင္ေတြၾကားမွာ
တေရြ႕ေရြ႕လန္လာေသာ လအစိမ္းႀကီးကုိ မ်ိဳခ်ခဲ့(သုိ႔မဟုတ္)အန္ထုတ္ခဲ့သူ။
၃၃လမ္းက ေလထန္ကုန္းကုိ
ပ်ားအုံခံစားမႈဆုိကာ စကားလက္ဆုံနဲ႔စကားလက္ကုန္ႏႈိက္ခဲ့သူ။
ေမ ေရ
ဒုိ႔ေခတ္ကုိ ေရာက္ရမည္မလြဲပါတဲ့ကြယ္။

ေမ ေရ
တြန္႔လိမ္ေတြးေတာေနေသာ သူ႔ဆံပင္လိႈင္းမ်ားေပၚမင္းရွန္ပိန္မူးရင္းျမဴးခဲ့။
ေမ ေရ
အနက္ေရာင္မ်က္မွန္ကုိင္းႀကီးႀကီးေအာက္မွာ နားေနေသာသူ႔မ်က္လုံးေတြကုိ
မင္းဘယ္လုိမွ စာအုပ္တစ္အုပ္လုိ ပိတ္မသိမ္းႏုိင္ခဲ့ဘူးမဟုတ္လား။
ေမ ေရ
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အေကာင္းဆုံးက
ပါတိတ္အဆင္ ဟာေ၀ယံအကႌ်ကေလးကုိဆင္တူ၀တ္
တဟီဟီကြ်န္းကေလးဆီ လုိက္သြားခဲ့ရေတာ့တာပဲမဟုတ္လား။
သုံးေၾကာင္းကဗ်ာလုိ
လုိင္း သုံးေၾကာင္းေလာက္နဲ႔သူ႔ပုံကုိရမယ္
တဂုိးႀကီးလုိ ေတာ္စတြိဳင္းႀကီးလုိ ေမတၱာရွင္မႀကီးမာသာထရီဇာႀကီးလုိ။
မိတ္ေဆြကုိ ရန္သူျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနၾကတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲမွာ
ရန္သူကုိ မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနသူႀကီး။
မိမိကုိယ္မိမိမဲဇာပုိ႔ၿပီး ခ်ိဳးကူသံေလးေတြထုတ္လုပ္
ၿမိဳႀကီးျပႀကီးေတြဆီလွမ္းပုိ႔ေနသူႀကီး။
ကြ်န္ေတာ့္ကုိတစ္ခုခုေျပာပါတဲ့
ဘာေျပာရမွာလည္း ကြ်န္ေတာ့္အေဖ ဆုံးသြားခဲ့တယ္ေပါ့။
ကြ်န္ေတာ့္ကုိတစ္ခုခုေျပာပါတဲ့
ဘာေျပာရမွာလည္း ခံတပ္ႀကီးတစ္ခုၿပိဳက်သြားတယ္ေပါ့။
ဘာေျပာရမွာလည္း
ေျမျပင္ေပၚထိမွန္ၿပီးျပန္ခုန္တက္လာတဲ့ေသြးစက္ေတြေပၚ
လြတ္ေအာင္ပ်ံသန္းေနခဲ့ေပမယ့့္ ဘယ္ေတာ့မွမလြတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ ေလႏုေအးေလးေပါ့။
ဘာေျပာရမွာလည္း ေျပာရမွာကေတာ့

အရွင္ၾသဂုတ္လႀကီးခင္ဗ်ား။ ။
ခင္ဗ်ားမွားယြင္းမႈေတြက ရန္သူ႔အားေပး လူေတြကုိရူးမတတ္ ထူးခတ္ေနခဲ့သလုိပါပဲလား။ ။

ခရမ္းျပာထက္လူ
(၂၀၊၈၊၂၀၁၃)
-------------------
ပထမေတာ့ ေႀကြလြင့္သြားတဲ့(သုိ႔မဟုတ္)သူ႔ေနရာသူျပန္သြားတဲ့ၾကယ္ေတြအတြက္
တိတ္တဆိတ္ထုိင္ၿပီး လြမ္းေနေဆြးေနေၾကကြဲေနလုိက္ဖုိ႔ပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက
ပန္းခ်ီဆရာၿမိတ္၀င္းထိန္ရဲ႕ဇာတ္ေကာင္နဲ႔ဇာတ္လမ္း ေရးခ်က္ေတြၾကားမွာရင္ေတြခုန္လုိ႔
ဒီဘက္ပုိင္းေတြေရာက္ေတာ့ဆရာေမာင္၀ံသဆီကသင္ယူေနရတဲဲ့ႏုိင္ငံေရးအဘိဓါန္နဲ႔ႏုိင္ငံေရးဗဟု
သုတေတြကလည္းဟုိတစ္ပုိင္းဒီတစ္ပုိင္း ဟုိစားရြက္ညွပ္ဒီစာရြက္ညွပ္ကာမဆုံးေတာ့။အေပါ့အပ်က္ေတြကုိေလ်ာ့ေလ်ာ့လာေပမယ့္ေမာင္ေကာင္းထုိက္(ႏွီးပေဒါ)နဲ႔ဆရာမင္းလူကုိေလွ်ာ့လုိ႔မရခဲ့ဘူး။ဆရာဒဂုန္တာရာဆုိတာကကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္းႀကီးဗုိလ္ခ်ဳပ္ဦးေအာင္ဆန္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းအစစ္ႀကီး။
စာေပသစ္ရဲ႕ဖခင္ႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုိလားခဲ့သူႀကီး။ အဲ့ဒီလုိတန္ဘုိးႀကီးေတြဖ်ပ္ကနဲဖ်ပ္ကနဲသစ္ရြက္ကေလးတစ္ရြက္ေၾကြသလုိလြယ္လြယ္ေလးေၾကြေၾကြက်က်သြားတာကုိဘာမွမတတ္ႏုိင္လက္ပုိက္ၾကည့္ေနရင္းက။

ဒီေန႔ကြ်န္ေတာ္ရန္ကုန္ကေနကားစီးၿပီးပဲခူးကုိျပန္အလာမွာ ပဲခူးက စာေပမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ဆရာေမာင္စိမ္းနီဖုန္းေခၚတယ္ ျပန္ေခၚလုိက္ပါဆုိတာနဲ႔ ၀ုန္ဒုိင္းႀကဲေနတဲ့ခရီးသည္တင္ကားႀကီးေပၚကေန ဖုန္းျပန္ေခၚလုိက္ေတာ့ ဆရာက ဆရာဒဂုန္တာရာ
အတြက္ မင္းရင္ထဲကတစ္ခုခုေလာက္ေျပာေပးပါတဲ့ ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း စာေပနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ဖခင္ အေဖတစ္ေယာက္ဆုံးရႈံးသြားသလုိ။ ၿပီးေတာ့ ခံတပ္ႀကီးတစ္ခုၿပိဳဆင္းသြားသလုိပါပဲဗ်ာလုိ႔ေျပာလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟုိတစ္ေန႔က လုိင္းေပၚမွာကုိမုိးေ၀းေရးထားသလုိမေသခင္တုိင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းသြားတာကုိျမင္ခ်င္သြားပါတယ္ဆုိတဲ့ ဆရာႀကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ မျမင္သြားလုိက္ရသလုိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အၿမဲတမ္းတဖြဖြေရဆာသလုိေတာင္းတခဲ့တဲ့ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာလည္း သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ
ျမင္မသြားမၾကားသြားရတာလည္းေၾကကြဲစရာေကာင္းလွပါတယ္လုိ႔ထည့္ေျပာလုိက္ပါေသးတယ္။

အဲ့ဒီလုိေျပာအၿပီးမွာပဲ ကြ်န္ေတာ္လည္းကားေပၚမွာေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးေငးခ်ိန္မရိွေတာ့ပဲ ဆရာဒဂုန္တာရာအေၾကာင္းေလွ်ာက္ေတြးရင္ ကဗ်ာစာသားတစ္ခ်ိဳ႕ထြက္က်လာတာနဲ႔ ေတြးလုိက္ျပန္က်က္မွတ္လုိက္လုပ္ရင္ ဆရာ့အတြက္ကဗ်ာကုိ ဆုိင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ဆုိင္မွာရိွတဲ့
စာရြက္တစ္ရြက္ေပၚမွာျပန္ခ်ေရး၊ ၿပီးမွ အိမ္ျပန္ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေတာ့ေလးဖြင့္ရုိက္ရင္း ခုေတာ့ ဆရာဒဂုန္တာရာအတြက္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္လာခဲ့ရၿပီ။ ဆရာ့အတြက္ပါ။

ခရမ္းျပာထက္လူ
၂၀ ၊ ၈ ၊၂၀၁၃


Credit to: ခရမ္းျပာထက္လူ
www.newmoekaungkin.blogspot.com