ဒီေဆာင္းပါးအေရွ႔က က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးကိုက်ေနာ့္မိတ္ေဆြမ်ားက
“ခရိုနီေရႊစင္ဆု”ေဆာင္းပါးဆုိၿပီးၾသဘာေပးၾကပါတယ္။
သူတုိ႔သေဘာထားနဲ႔ထင္ျမင္ခ်က္၊ေဝဖန္ခ်က္ေတြလည္းေပးၾကပါတယ္။အဲဒီလိုေပးၾကတဲ့ထင္ျမင္ခ်က္ေတြထဲမွာ ယခုလို ဘာသာေရးမုန္းတီးမႈေတြ
(အၾကမ္းဖက္လူသတ္မီးရိႈ႕မႈေတြ) ဖန္တီးျဖစ္ေပၚေနခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ ၂ ပါးကို
“ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ၏ဂုဏ္ထူးေဆာင္လက္မွတ္” ခါေတာ္မီေပးအပ္ဆက္ကပ္တာနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ့္ရဲ႕သေဘာထားအျမင္ ထုတ္ေဖၚေရးပါဦးဆုိတဲ့
တိုက္တြန္းခ်က္တစ္ခုလည္းပါဝင္ပါတယ္။
ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးဆုိတာဟာ အင္မတန္အကဲဆတ္လွတဲ့ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။သုိ႔ေသာ္လည္း က်ေနာ့္မိတ္ေဆြမ်ား တုိက္တြန္းခ်က္ကိုအေလးမူၿပီး ေရးသင့္ေရးထုိက္တယ္လုိ႔လည္း
ယံုၾကည္ယူဆတဲ့အတြက္ က်ေနာ့္သေဘာထားအျမင္ကို ေရးသားတင္ျပလုိက္ပါတယ္။
ပထမအခ်က္က ေပးတဲ့အခ်ိန္ကာလကိုၾကည့္တာပါ။
ယခုလို ဘာသာေရးမုန္းတီးမႈေတြ(အၾကမ္းဖက္လူသတ္မီးရိႈ႕မႈေတြ) ဖန္တီးျဖစ္ေပၚေနခ်ိန္မိ်ဳးမွာ (တကယ္ပဲေပးသင့္တယ္ ထားဦး)ေခတၱခဏဆုိင္းထားသင့္ပါတယ္။အခုဟာက တမင္ရည္ရြယ္ၿပီးေပးတာမွန္း သိသာပါတယ္။ မိထၳီလာ၊ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္၊ဇီးကုန္း၊ဥကၠံ စတဲ့ေနရာေဒသေတြမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြေၾကာင့္ အသက္အိုးအိမ္ထိခုိက္ဆံုးရံႈးရတဲ့ႏုိင္ငံသားျပည္သူမ်ားအေပၚ ေစာ္ကားတဲ့သေဘာ၊ မစာနာ မညွာတာတဲ့သေဘာသက္ေရာက္ပါတယ္။ရုိင္းစုိင္းတဲ့အျပဳအမူျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားဟာ အိမ္နီးခ်င္းအိမ္မွာေနမေကာင္းသူရွိေနရင္ ကိုယ့္အိမ္မွာ ေရဒီယို/ကက္ဆက္ က်ယ္က်ယ္ ဖြင့္ဖုိ႔ေဝးစြ အသံက်ယ္က်ယ္ေျပာဆိုရယ္ေမာတာကိုပင္
လူႀကီးမိဘမ်ားက ဆုံးမတားျမစ္ပါတယ္။
တစ္ဖက္အိမ္မွာပူေဆြးေသာကေရာက္ေနခ်ိန္မွာ အျခားတစ္အိမ္က သီခ်င္းဖြင့္ၿပီး
ကခုန္ရယ္ေမာေနတဲ့လုပ္ရပ္ဟာယဥ္ေက်းေသာသူမ်ားရဲ႕ အျပဳအမူမဟုတ္ပါဘူး။အခုလည္းဒီသေဘာပါပဲ။အသက္အိုးအိမ္ထိခုိက္ဆံုးရံႈးရတဲ့မိထၳီလာ၊ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္၊ ဇီးကုန္း၊ဥကၠံ စတဲ့ေဒသေတြက ဘာသာကိုးကြယ္မႈမတူတဲ့ ႏုိင္ငံသားျပည္သူမ်ားအေပၚ ညွာတာ စာနာေထာက္ထားရမယ္ မဟုတ္ပါလား။
ဤမွ်လြယ္ကူရိုးစင္းေသာလူမႈအသိစိတ္ကိုပင္ မထားရွိႏုိင္ေတာ့ဘဲ (ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရဟာ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး ဆရာေတာ္ ၂ ပါးကို“ဂုဏ္ထူးေဆာင္လက္မွတ္” ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ေတြပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးကူညီကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ေနခဲ့တာၾကာလွၿပီပဲ။ဟုိတုန္းကဆုမေပးခဲ့ဘဲ။အခုမွ ဘာေၾကာင့္ေပးရတာလဲ။
ဒုတိယတစ္ခ်က္က “ဂုဏ္ထူးေဆာင္လက္မွတ္”ဆက္ကပ္တဲ့ေဒါက္တာဆရာေတာ္ ၂ ပါးအနက္ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ ဘဒၵႏၱဉာဏိႆရ က မိတၳီလာပဋိပကၡမီးေတာက္ေလာင္လို႔မေရွးမေႏွာင္းမွာ “ ဗုဒၶဘာသာဟာ အိမ္ရွင္ဘာသာျဖစ္တယ္၊ဧည့္သည္ဘာသာေတြက မေစာ္ကားသင့္ဘူး”ဆုိတဲ့သေဘာပါတဲ့ စကားကုိမိန္႔ၾကားခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာ သာသနာဟာအခုိင္အမာသမုိင္းေၾကာင္း အခ်က္အလက္ေတြအရေျပာရရင္
ျမန္မာတုိင္းရင္းျဖစ္ဘာသာသာသနာ မဟုတ္ဘူး။ခရစ္ႏွစ္ ၄ ရာစုပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကို စတင္ဝင္ေရာက္လာတယ္ ဆုိတဲ့ သမုိင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ေဒါက္တာ ဆရာေတာ္အေသအခ်ာသိရွိ
နားလည္တာေပါ့။ဘုိလိုေဟာေျပာေနတဲ့ အဓိပတိဆရာေတာ္ပဲ။က်ေနာ္လို ငပမႊားက စာခ်လို႔ မျဖစ္ေရးခ် မျဖစ္ပါဘူး။
က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံဟာလူမ်ိဳးေပါင္းစံုေနထုိင္ၿပီး ခရစ္ယာန္ဘာသာ သာသနာ၊ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ၊အစၥလာမ္ဘာသာ သာသနာဟိႏၵဴဘာသာ သာသနာတုိ႔သည္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ျပည္သူမ်ား ကိုးကြယ္ယံုၾကည္
ေနၾကေသာ ဘာသာ သာသနာမ်ားျဖစ္ပါတယ္။
မည္သည့္ဘာသာသနာကိုမွ်ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုခုအတြက္ ခုတုံးလုပ္အသံုးမခ်သင့္ပါဘူး။
ပံုစံမ်ဳိးစံုျဖင့္ ခြဲျခားခ်ိဳးႏွိမ္မႈလည္း မျပဳသင့္ပါဘူး။ ဤသုိ႔ေသာအဆိုျပဳခ်က္ကို ယဥ္ေက်းေသာ၊
သမာသမတ္ရွိေသာမည္သည့္လူမ်ိဳး မည္သည့္ဘာသာဝင္ကမဆုိၫြတ္ ၫြတ္ႏူးႏူး ႀကိဳဆိုလက္ခံၾကလိမ့္
မည္လို႔ က်ေနာ္ေလးေလးနက္နက္ ယံုၾကည္ပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္းက်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံတြင္ တည္ရွိခဲ့ဖူးေသာအေျခခံဥပေဒ ၂ ခု(၁၉၄၇/၂၀၀၈) ၊
ဖဆပလအစုိးရႏွင့္(ဗိုလ္) ဦးသိန္း စိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရေတြကေတာ့ ဘာသာေရးကိုခြဲျခားခဲ့ၿပီး၊
ခုတံုးလုပ္အသံုးခ်ခဲ့ပါတယ္။ခြဲျခားတဲ့သေဘာထားနဲ႔လုပ္ရပ္မ်ားကို တစ္ခုခ်င္း တင္ျပပါမယ္။
ပထမဦးစြာ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ဖဆပလအစုိးရေခတ္ကာလကို ၾကည့္ပါစုိ႔။
ဖဆပလေခတ္တြင္ဒီမုိကေရစီကို အလြန္ရိုကိ်ဳးကိုင္းရႈိင္းစြာယံုၾကည္ပါသည္ဆုိေသာဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုႏွင့္ စစ္တပ္စိတ္ဓါတ္စစ္ ဆင္ေရးဌာနသည္ “ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး”ႏုိင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္အတြက္ ဗုဒၶဘာသာကိုခုတုံးလုပ္အသံုးခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။
“ဓမၼႏၱရာယ္” ဟူေသာစကားသည္ ထုိစဥ္က စစ္တပ္စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရးဌာန၏ လက္သံုး
စကားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ဆင္းရဲေသာ လယ္သမားအမ်ားစုျပည္သူမ်ားကို အဲဒီ“မိႈင္း”တုိက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ထို႔အျပင္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ “ဗုဒၶဘာသာကို ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ျပဌာန္းေရး” ဆုိသည့္ကိစၥမွာအင္မတန္ထင္ရွားေသာ အႀကီးစား ဘာသာေရးခုတံုးလုပ္မႈႀကီးပင္ျဖစ္ပါတယ္။ဤလုပ္ရပ္သည္“၁၉၄၇အေျခခံဥပေဒ” ပုဒ္မ ၂၁ပုဒ္ခြဲ(၄) ကိုဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကိုယ္တုိင္က အတိအလင္းခ်ဳိးေဖာက္မႈလည္းျဖစ္ပါတယ္။တစ္ဖက္တြင္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုသည္ ဗလိနတ္စာေကၽြးေသာ နတ္ကိုးကြယ္မႈႏွင့္ ယၾတာေခ်မႈမ်ားကိုလည္း ယံုၾကည္စြာလုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိပါတယ္။
“၁၉၄၇အေျခခံဥပေဒ”ထဲက “ဘာသာသာသနာေရးဆုိင္ရာအခြင့္အေရးမ်ား”ဆုိသည္ကိုေလ့လာၾကပါဦးစို႔။
ထုိအေျခခံဥပေဒ၏ပုဒ္မ ၂၁ ၊ ပုဒ္မခြဲ (၁) နဲ႔ (၂) ကို မူရင္းအတုိင္းေရးသားေဖၚျပပါ့မယ္။
၂၁(၁) ဗုဒၶဘာသာ သာသနာေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ႏိုင္ငံသားအမ်ားဆံုးကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေသာ ဂုဏ္ထူးဝိေသသႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ဘာသာႀကီးျဖစ္သည္ ဟု ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံေတာ္က အသိအမွတ္ျပဳသည္။
(၂)ႏုိင္ငံေတာ္သည္ အစၥလာမ္ဘာသာ သာသနာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ သာသနာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာသာသနာႏွင့္
နတ္ကိုးကြယ္ေသာဘာသာတုိ႔ကို ဤအေျခခံဥပေဒအာဏာတည္ေသာေန႔၌ ႏုိင္ငံေတာ္၌ရွိေနၾကေသာ ကိုးကြယ္ရာဘာသာအခ်ိဳ႕ဟူ၍အသိအမွတ္ ျပဳသည္။စာဖတ္သူမ်ားထင္ရွားျမင္သာေအာင္စာလံုးမည္းျဖင့္ေဖၚျပထားေသာစကားလံုးမ်ားကို ၾကည့္ရံုျဖင့္ထိုစဥ္က ဖဆပလ အုပ္ စုိးသူမ်ား၏ ဘာသာႀကီးဝါဒႏွင့္ခြဲျခားမႈကို အလြယ္တကူျမင္ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာကို“ဂုဏ္ထူးဝိေသာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဘာသာႀကီးျဖစ္သည္”ဟု သီးျခားခြဲျခားေရးသား အသိအမွတ္ျပဳၿပီးက်န္ ဘာသာသာသနာမ်ားကို နတ္ကိုးကြယ္မႈျဖင့္တတန္းတစားတည္းထားခဲ့သည္ကို အရွင္းသားေတြ႔ျမင္
ၾကရသည္မဟုတ္ပါလား။
“၁၉၄၇အေျခခံဥပေဒ” ပုဒ္မ ၂၁ပုဒ္မခြဲ (၁)ႏွင့္ (၂) သည္ “၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ” ပုဒ္မ၁၃ တြင္ျပဌာန္းထားသည့္ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ေရွ႕ေနာက္မညီဘဲ။ ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲေနပါတယ္ ။ အေျခခံဥပေဒ၏ေရွ႕ေနာက္မညီမႈ
လည္းျဖစ္ပါတယ္။
ပုဒ္မ၁၃။ ဇာတိမေရြး၊ ကိုးကြယ္ရာဘာသာမေရြး၊ ေယာက်္ားမိန္းမ မေရြး၊ လူမ်ိဳးမေရြး၊ႏိုင္ငံသားဟူသမွ်သည္၊ႏုိင္ငံေတာ္ တရားဥပေဒအရာတြင္ အညီအမွ်သာျဖစ္သည္။ဆိုလုိရင္းမွာ ႏုိင္ငံသားတဦးႏွင့္တဦးကိုသုိ႔တည္းမဟုတ္ ႏုိင္ငံသားလူတန္းစား တစားနွင့္တစားကိုတစ္ဖက္သတ္သေဘာအတုိင္း ခြဲျခားျခင္းမျပဳရ။
“တစ္ဖက္သတ္သေဘာအတုိင္းခြဲျခားျခင္းမျပဳရ”ဟု မည္သုိ႔ပင္ဆုိထားေသာ္လည္း ပုဒ္မ ၂၁ (၁) တြင္“ဂုဏ္ထူးဝိေသာ ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဘာသာႀကီးျဖစ္သည္” ႏုိင္ငံေတာ္က ခြဲျခားအသိအမွတ္ျပဳထားခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
ဤသည္တို႔မွာ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ၊ ဖဆပလအစုိးရ ႏွင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုတုိ႔၏
ဘာသာေရးခြဲျခားမႈ၊ခုတုံးလုပ္ အသံုးခ်မႈမ်ားအနက္အခ်ိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။
ယခုတဖန္၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒပါ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားကိုေလ့လာၾကည့္ၾကပါဦးစုိ႔။
“၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ” ပုဒ္မ ၃၆၁ႏွင့္ပုဒ္မ ၃၆၂ တုိ႔ကို မူရင္းအတုိင္းေရးသားေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။
ပုဒ္မ၃၆၁။ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ႏိုင္ငံသားအမ်ားဆံုးကိုးကြယ္ရာ
ျဖစ္ေသာဂုဏ္ထူးဝိေသသ ႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ဘာသာသာသနာျဖစ္သည္ဟု ႏုိင္ငံေတာ္ကအသိအမွတ္ျပဳသည္။
ပုဒ္မ၃၆၂။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ခရစ္ယာန္ဘာသာ သာသနာ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ သာသနာ၊ဟိႏၵဴဘာသာ သာသနာႏွင့္နတ္ ကိုးကြယ္ေသာဘာသာတုိ႔ကိုဤအေျခခံဥပေဒအာဏာတည္ေသာေန႔၌
ႏိုင္ငံေတာ္၌ရွိေနၾကေသာ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာမ်ားဟူ၍ အသိအမွတ္ျပဳသည္။
အထက္ပါျပဌာန္းထားခ်က္မ်ားသည္ ပုဒ္မ ၃၄၈ ႏွင့္ ေရွ႕ေနာက္မညီဘဲ ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲေနပါ
တယ္။
ပုဒ္မ၃၄၈။ ႏုိင္ငံေတာ္သည္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္သမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏
မည္သည့္ႏုိင္ငံသားကိုမွ်လူမ်ိဳး၊ ဇာတိ၊ ကိုးကြယ္ရာဘာသာ၊ ရာထူးဌာနႏၱရ၊ အဆင့္အတန္း၊ယဥ္ေက်းမႈ၊ အမ်ိဳးသား၊ အမိ်ဴးသမီး၊ဆင္းရဲခ်မ္းသာတို႔ကိုအေၾကာင္းျပ၍ခြဲျခားမႈမရွိေစရ။
အထက္ပါအတုိင္းျပဌာန္းထားေသာ္လည္း ပုဒ္မ ၃၆၁ႏွင့္ ပုဒ္မ ၃၆၂ တုိ႔တြင္ “ႏုိင္ငံေတာ္သည္”
ဗုဒၶဘာသာကိုဖက္သုိ႔ ဘက္လုိက္၍ “ဂုဏ္ထူးဝိေသသႏွင့္ျပည့္စံုသည့္ဘာသာသာသနာျဖစ္သည္” ဟူေသာ
အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ခြဲျခားထားသည္မဟုတ္ပါလား။
“၁၉၄၇အေျခခံဥပေဒ”ႏွင့္ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”တုိ႔တြင္ပါရွိေသာ ဘာသာသနာဆုိင္ရာ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားကိုႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ စာလံုးအခ်ိဳ႕ျဖဳတ္ပယ္/ ေနရာ ေရြ႕ေျပာင္းခဲ့သည္မွအပ အုပ္စုိးသူမ်ား၏ (ဂုဏ္ထူးဝိေသသႏွင့္ျပည့္စံုေသာဘာသာ သာသနာ ဟူ ေသာ) “ဘာသာေရးေရွာ္ဗင္ဝါဒ”သေဘာထားေျပာင္းလဲျခင္းမရွိဘူးဆိုတာကို စာဖတ္သူျပည္သူမ်ားအလြယ္တကူျမင္ႏုိင္ပါတယ္။
သုိ႔ျဖင့္(ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရ၏ ဘာသာေရးေရွာ္ဗင္ဝါဒသေဘာထားႏွင့္ ေဒါက္တာဆရာေတာ္၏“အိမ္ရွင္ဘာသာ” သဘာထားသည္ ဘာမွ်ျခားနားျခင္းမရွိေတာ့ပါ။ “ဆရာဒကာညီၫြတ္မႈ” ပင္မဟုတ္ပါေလာ။ဤအခ်က္ကပင္ “ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ၏ ဂုဏ္ထူးေဆာင္လက္မွတ္” ဆက္ကပ္မႈကို အခ်ိန္ကိုက္ျဖစ္ေပၚေစခဲ့
ပါေတာ့တယ္။
အထက္ပါအခ်က္အလက္မ်ားအေပၚကေနနိဂံုး ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကပါစုိ႔။
(ဖဆပလ)အုပ္စုိးသူမ်ားႏွင့္ ႀကံ့ဖြံအစုိးရတုိ႔သည္ ဘာသာသာသနာကို ခံုတံုးအသံုးခ်ခဲ့ၾကတယ္။
အသံုးေနခ်ေနၾကပါတယ္။
“၁၉၄၇အေျခခံဥပေဒ”ႏွင့္ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” တုိ႔တြင္ျပဌာန္းထားသည့္ ဘာသာသနာဆုိင္ရာျပဌာန္းခ်က္မ်ားသည္ဘာသာသာသနာမ်ားကိုတစ္ခုႏွင့္တစ္ခုခြဲျခားေဖၚျပထားပါတယ္။တန္းတူရည္တူသေဘာမထားပါ။ထုိ႔အျပင္အေျခခံဥပေဒပါျပဌာန္းခ်က္မ်ားသည္လည္း တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ေရွ႕ေနာက္မညီပါ။
ဒီမုိကေရစီသမားႀကီးဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုသည္ ဘာသာေရးကို ခုတံုးလုပ္အသံုးခ်ခဲ့တယ္။အေျခခံဥပေဒကိုခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့ပါတယ္။
စစ္ဗိုလ္လူထြက္ သမၼတ(ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္သည္လည္း ဘာသာေရးကို ခုတံုးလုပ္အသံုးခ်ေန
ပါတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုႏွင့္ သမၼတ (ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္ အၾကားျခားနားသည့္အခ်က္မွာ
ဦးႏုသည္ ကိုလုိနီေခတ္ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈက ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ေသာ သခင္ႏုိင္ငံေရးသမား
တစ္ဦးႏွင့္ ႏုိင္ငံ့လြတ္လပ္ေရးသမုိင္းတြင္ထင္ရွားအေရးပါခဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး။
သမၼတ(ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္သည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေမြးထုတ္ေပးလုိက္ေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ဦးႏွင့္
(နဝတနအဖ) စစ္အုပ္စုက ႏုိင္ငံေရးစင္တင္ေပးခဲ့ေသာ ဇာတ္ေကာင္တစ္ဦးမွ်သာျဖစ္ပါတယ္။
သူတုိ႔၂ ဦး၏ ဘံုတူညီခ်က္မွာ ဘာသာ သာသနာကို ခုတုံးလုပ္အသံုးခ်မႈပင္ျဖစ္ပါတယ္။
ၫြန္း
- ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ
၁၉၅၇ ခု၊ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံပံုႏွိပ္ေရးႏွင့္စာေရးကိရိယာဌာန၊ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
- ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈ခုႏွစ္) ၂
၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ၊ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ပံုႏွိပ္ေရးႏွင့္စာအုပ္ထုတ္ေဝေရးလုပ္ငန္း
- ျမန္မာသမုိင္းပံု၊ေဒါက္တာသန္းထြန္း
၂၀၀၄ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ၊ ပထမအႀကိမ္၊ မံုေရြးစာအုပ္တိုက္
တူေမာင္ညိဳ
