ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဗမာ လူမ်ဳိးကလဲြၿပီး ဗမာမဟုတ္တဲ့ တုိင္းရင္းသားမ်ား အပါအ၀င္ ျမန္မာျပည္ပြါး တရုတ္ နဲ႔ ကုလားမ်ဳိးႏြယ္စု မ်ားဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား မွတ္ပုံတင္လက္မွတ္အစစ္မ်ား ကုိင္ထားပါလွ်က္ ကုိယ့္ ႏုိင္ငံကုိယ္ ခ်စ္ပုိင္ခြင့္ေကာ ရွိပါသလား.... ဆုိတာ မေသမျခာ ျဖစ္ေနခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ဒီလုိ စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးကိန္းေအာင္း ေနတာကလဲ အေတြ႕အႀကံဳအရ ျမန္မာအစုိးရ အဆက္ဆက္ဟာ ဗမာ လူမ်ဳိးကလဲြၿပီး က်န္ တုိင္းရင္းသားမ်ားကုိ ဒီ ႏုိင္ငံရဲ႕ ဧည့္သည္ ပုံစံမ်ဳိး (၀ါ) အစုိးရ ဆုိတာ ဗမာ မဟုတ္သူ အထက္ပါ လူမ်ဳိးစု မ်ား နဲ႔ လားလားမွ် မဆုိင္သလုိ ဥပကၡာ ျပဳထားျခင္း ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗမာ မဟုတ္သူ တုိင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လူတန္းစားဘ၀မွာ အနယ္ထုိင္လာသလုိ အစုိးရ အလုပ္ နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ယႏၵရားဟာ သူတုိ႔နဲ႔ မဆုိင္သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ကုိယ့္ရပ္ ကိုယ့္ရြာ အေရးေတာင္ အတင္းအဓမၼ
လုပ္အားေပး ခိုင္းေစတာကလဲြလုိ႔ ဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ေတြ ပါ၀င္ပုိင္ခြင့္ေတြ ဆုံးရႈံးေနခဲ့တာ ရာစု ႏွစ္၀က္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီေလ။ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး ေက်ာင္းေဆာက္၊ လမ္းလုပ္တာကလဲြလုိ႔ ေဒသဆုိင္ရာ အစုိးရ ဘက္ဂ်က္ကုိ စည္ပင္သာယာ ဘက္ဂ်က္ေတာင္ ေဒသခံ ရပ္မိ ရပ္ဖမ်ား ဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ ရွိတာ မဟုတ္။ ျပည္သူပါ၀င္မႈ (lack of Public participation) အနည္းဆုံး ႏုိင္ငံဘ၀ ကေန ကမာၻ႕အဆင္းရဲဆုံး ႏုိင္ငံသုိ႔ တရိပ္ရိပ္ က်ဆင္းလာတာကုိေတာင္ စကားတခြန္း အျပဳသေဘာ ေဆာင္တဲ့ ေ၀ဖန္ပုိင္ခြင့္ရွိတာမဟုတ္၊ ထုိင္ၾကည့္ေနခဲ့ရသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ (အခုလုိ ကခ်င္လူမ်ဳိး ျမန္မာ ႏုိင္ငံသား ျဖစ္တဲ့ ဒူ၀ါ က ဗမာ စာ စစ္စစ္နဲ႔ ျမန္မာျပည္အေရး ကိစၥ ေတြ ေရးေနတာေတာင္ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ မဆုိင္တဲ့လူတစ္ေယာက္က လွ်ာရွည္တယ္ လုိ႔ ထင္ေနတဲ့ လူေတြ တပုံႀကီးပါ။) ဒီေတာ့ အစုိးရ နဲ႔ ပတ္သက္လာလွ်င္ တုိင္းရင္းသား အေရး မဟုတ္၊ ဗမာ အစုိးရ လုိ႔သာ ျမင္လာတာ အဆန္း မဟုတ္ပါ။
ပိုဆုိး ေစတာက အဲဒီ ႏုိင္ငံသားမ်ားကုိ စိတ္ညစ္ေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး လုပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ကုိယ့္ဘာသာ၊ ကုိယ္ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ လြတ္လပ္စြာ ထိန္းသိမ္းပုိင္ခြင့္မရွိ၊ ေက်ာင္းစာမ်ားမွာလဲ မထည့္ေပး။ ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားဟာ တစ္ႏွစ္ေနမွ တခါေလာက္ ကခ်င္ျပည္နယ္ေန႔ မေနာပဲြ ကုိ ကုိယ့္ ဘက္ဂ်က္နဲ႔ ကုိယ္ က်င္းပတာ အစုိးရ မင္းမ်ားကုိ အထပ္ထပ္ ရွိခုိး ပူေဇာ္မွသာ လုပ္ခြင့္ရေနတဲ့ အခ်ိန္၊ ဗမာ့ယဥ္ေက်းမႈ ဆုိင္ရာ ပြဲလမ္းသဘင္ ဆုိတာ အစုိးရ မင္းမ်ား ဦးေဆာင္လွ်က္ ဗုိလ္ပါ မင္းမ်ား နဲ႔ ခန္႔ခန္႔ညားညား က်င္းပေလ့ရွိၿပီး ဘာမွ နားမလည္တဲ့ ဗမာ မဟုတ္သူ ေက်ာင္းသား၊ သူ မ်ားကုိေတာင္ အတင္းအဓမၼ ရံပုံေငြထည့္ခုိင္း၊ ခ်ီတက္ခုိင္းေသးတာေလ။ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ေပၚက မေနာပဲြေတာင္ စစ္မျဖစ္တဲ့ ကာလမွာပဲ အေစာင့္အက်ပ္ေတြၾကား ခဏေလး လုပ္ခြင့္ရတာပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ စစ္ပဲြကာလမွာ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ပါ။
ထုိနည္း၄င္းပဲ၊ က်န္တုိင္းရင္းသားမ်ားနဲ႔ ျမန္မာျပည္ပြါး တရုတ္ နဲ႔ ကုလား ႏြယ္ပြါးမ်ား အပါအ၀င္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသား စစ္စစ္ ျဖစ္ေနပါလွ်က္နဲ႔ ကုိယ့္ ႏုိင္ငံ မဟုတ္သလုိ အနည္းနဲ႔ အမ်ား ခံစားေနရသည္မွာ ဘယ္လုိမွ ျငင္းပယ္လုိ႔ မရတဲ့ အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္ ႏုိင္ငံတုိးတက္ဖုိ႔ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ပါ။ ေ၀ဖန္ပိုင္ခြင့္ ရွိမွန္းေတာင္ မသိၾကေတာ့၊ အၿမီးက်က္ အၿမီးစား၊ ေခါင္းက်က္ ေခါင္းစား သမားမ်ား မ်ားလာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္သူမွ ကုိယ္ေနတဲ့ ရပ္ရြာကုိ ကို္ယ္ပုိင္မွန္း မသိၾကပါဘူး။ ပုိင္လဲ မပုိင္ဘူးေလ။ ရပ္ရြာေတြလဲ ခဏခဏ ေျပာင္းခုိင္းတယ္၊ ရြာ၀န္းက်င္ စားက်က္ ဆုိလဲ ေျမလြတ္ေျမရုိင္း သတ္မွတ္ေပးလုိက္တာ ေဒသခံ ရြာသားေတြ မဟုတ္။ တခါမွ မေတြ႕ဖူးတဲ့ သူေဌး၊ စစ္ဗုိလ္ေတြကုိ ကုိယ့္ရဲ႕ ဘုိးဘြားပုိင္ လယ္ေတာေတြ အစုိးရ ရုံးက အာဏာပုိင္ေတြ ခဲြေ၀ ေပးလုိက္တာ ပုိင္ရွင္ အစစ္ေတြေတာင္ မသိလုိက္ဘူး။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္ရပ္ ကုိယ့္ရြာ တုိးတက္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ သံေယာဇဥ္ေတြ ထားမေနႏုိင္ေတာ့ဘူး။ လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာသုိ႔ ႀကံဳသလုိ ရြက္လြင့္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြ မ်ားလာတာ သဘာ၀ပါ။ ဒီလုိ ႏုိင္ငံမွ မဆင္းရဲ ရင္ ဘယ္လုိ ႏုိင္ငံ ဆင္းရဲေတာ့မလဲ။
ဒီလုိ အျဖစ္မ်ဳိးေနာက္ထပ္ ရာစု ႏွစ္၀က္ေလာက္ ဆက္သြားရင္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အစိတ္အပုိင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပုိင္ရွင္မရွိတဲ့ ျပည့္တန္ဆာ လုိ လူတုိင္း ႀကဳံသလုိ ၀င္ေဆာ္သြားတဲ့ ဖါသည္ ျပည္နယ္ေတြ ျဖစ္လာမွာပါ။ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ စည္ပင္သာယာေရးမွဴးက ေမာ္လၿမိဳင္က ဗုိလ္မွဴး လာလုပ္သြားေတာ့ ရွိသမွ် သခၤ်ဳိင္းေတြ အကုန္သိမ္းတယ္။ သူ႕ဘာသာနဲ႔ သူ ၿမဳပ္တဲ့ ဓေလ့ ကုိ နားမလည္ေတာ့ တေနရာထဲ ေပါင္းၿပီး ေနရာခ်ေပးသြားတယ္။ သုံးႏွစ္ေလာက္ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းတုိင္း သခၤ်ဳိင္းေျမေနရာ ရွာယူရတဲ့ ျပႆနာ နဲ႔ ႀကဳံခဲ့ရတယ္။
ဒီေတာ့… ျမန္မာ ႏုိင္ငံသား တုိင္းကုိ ႏုိင္ငံ့အေရးမွာ ပါ၀င္ခြင့္၊ ေ၀ဖန္ပုိင္ခြင့္ေတြ ေပးရမွာပါ။ အဲဒီလုိ ပါ၀င္ခြင့္ ဆုိတာ ဗဟုိခ်ဳပ္ကုိင္မႈ စနစ္နဲ႔ မရပါ။ အခုအတုိင္း ဗဟုိခ်ဳပ္ကုိင္မႈ စနစ္္ နဲ႔ ဆုိရင္ ဗမာ လူမ်ဳိးေတြေတာင္ လူတုိင္း ပါ၀င္ခြင့္ရွိတာ မဟုတ္။ အဆုံးစြန္ ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြေတာင္ ဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ အျပည့္အ၀ ရွိသူေတြ မဟုတ္ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္လဲ သမၼတ အဆင့္က ဖုန္းေစ်း သတ္မွတ္ေပးတဲ့သူ၊ ရန္ကုန္မီးပြိဳင့္ ကိစၥ ေကာ္မီတီ ဖဲြ႕ေပးတဲ့သူ၊ တုိင္းေဒသ ေဆးရုံက အေရးေပၚ လူနာတင္ယဥ္ စီရင္ေပးရတဲ့သူ၊ ျပည္သူ႕လြတ္ေတာ္ ဥကၠဌ ဆုိသူက ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ေပၚက လမ္းျပင္ တံတားျပင္ ကိစၥ လာေဆြးေႏြးသြားတဲ့သူေတြ ျဖစ္လာရပါတယ္။
ဒီႏုိင္ငံကုိ အျမန္ တုိးတက္ ေစခ်င္ရင္ လူနည္းစုနဲ႔ လုပ္လုိ႔မရပါ။ အားလုံးပါ၀င္ႏုိင္တဲ့ (inclusive) ႏုိင္ငံေရး ဇာတ္ခုံရွိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီလုိ ေျပာလုိက္ရင္ ခင္မ်ားက ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ ေကာင္းတာ ဘာလုပ္ဖူးလုိ႔လဲ လုိ႔ အေမးခံရမွာ ေသျခာပါတယ္။ စစ္အုပ္စုမ်ား ေျပာေျပာေနတာက ႏုိင္ငံ့အေရးမွာ ပါ၀င္ခြင့္ ဆုိတာကုိ တဖက္တလမ္းက ေျမသယ္ ေက်ာက္သယ္လုပ္အားေပး (သူတုိ႔ တပ္ထဲက ဖက္ထိပ္) ကိစၥေလာက္ကုိ ေျပာေျပာေနတာ သတိထားမိပါတယ္။ အထက္က ခုိင္းလုိ႔ လုပ္ေနရတာ ပါ၀င္ခြင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ပါ၀င္ခြင့္ ဆုိတာ ကုိယ္ပုိင္ဆုံးျဖတ္ ပုိင္ခြင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ရပ္ ကုိယ့္ရြာ အေရး ကုိယ္ပုိင္ဆုံးျဖတ္ ပုိင္ခြင့္ရွိဖုိ႔ အေရးႀကီးတာပါ။
အထက္က လုပ္ေပးမယ္…. ဆုိတာ ပါ၀င္ခြင့္မဟုတ္…. ေအာက္ေျချပည္သူေတြကုိ လုပ္ပုိင္ခြင့္ ေပးဖုိ႔ပဲ အေရးႀကီးတာပါ။ ဒီေတာ့ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒ ကုိ ေျပာင္းျပန္ ျပန္ေရး ရမယ္။ ေအာက္ေျခက တက္လာတဲ့ အစိုးရ ရွိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ႏုိင္ငံသားတုိင္း လူမ်ဳိးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ ဧည့္သည္၊ အိမ္ရွင္ ဆုိတာ မရွိသင့္ဘူး။ အဲဒါမွ လူတုိင္း လူတုိင္းရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ငါတုိ႔ ႏုိင္ငံ ျဖစ္တယ္၊ လုိ႔ ခံယူခ်က္ ရွိလာရင္ တခဏထဲနဲ႔ ေအာင္ျမင္တဲ့ ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာမွာပါ။
Credit to: မူရင္းေဆာင္းပါးေရးသူ
