စစ္ပြဲမွန္သမွ် ဘယ္စစ္ပြဲမွ မေကာင္းပါဘူး။ ႏိုင္သူလည္း႐ႈံး၊ ႐ႈံးသူလည္း႐ႈံးပါပဲ။ တရားတဲ့စစ္ဆိုတာ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ အႏိုင္ယူလိုစိတ္၊ သိမ္းပိုက္လိုစိတ္နဲ႔တိုက္ေနခိုက္ေနမွေတာ့ ဘယ္လို တရားတဲ့စစ္ျဖစ္မွာလဲဗ်ာ။ အသံေကာင္းဟစ္ေနတဲ့သေဘာပါ။ တစ္ဖက္ကလည္း တစ္ဖက္ကိုရန္သူလို႔သတ္မွတ္သလို ဟိုတစ္ဖက္ကလည္း က်န္တစ္ဖက္ကို ရန္သူလို႔သတ္မွတ္မွာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ စစ္ပြဲမွန္သမွ်ကို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လုံး၀ဆန္႔က်င္တယ္၊ ကန္႔ကြက္တယ္၊ ႐ႈပ္ခ်တယ္ဗ်ာ။
ပိုဆိုးတာက ဘာသာေရးစစ္ပြဲဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္တတ္တဲ့ကိစၥဗ်ာ။ ဘာသာေရးစစ္ပြဲလို႔ ေျပာတဲ့စစ္ပြဲေတြမွာလည္း ဘာမွခိုင္လုံတဲ့ အေထာက္အထားမရွိဘူး။ ဘာသာတရားတစ္ခုက ေနာက္ဘာသာတရားတစ္ခုကို ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွ အၾကမ္းဖက္စရာ၊ စစ္ပြဲဆင္ႏြဲစရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဘာသာတရားတိုင္းက ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုပဲ အေျခခံထားတာ၊ ေမတၱာတရားကိုပဲ အေျခခံထားတာေတြ႕ရတယ္။ ဘာသာေရးကိုခုတုံးလုပ္ၿပီး အၾကမ္းဖက္မႈေတြလုပ္တာပဋိပကၡေတြဖန္တီးတာ၊ စစ္ပြဲေတြဆင္ႏြဲတာဟာဘာသာ၀င္အမည္ခံတစ္ခ်ဳိ႕ရဲအတၱစြဲေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္တာပဲျဖစ္တယ္။
အဲဒီလိုဖန္တီးလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္သူေရာ၊ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ၀င္တိုးမိသူေတြပါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းႀကံစီ
ၾကတာပါပဲ။ အဲဒီဘာသာ၀င္ေၾကာင့္ ဘာသာတရားရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းေစတာပါပဲ။ ဘာသာတရားတစ္ခု နိမ့္က်ေစေအာင္၊ ခၽြတ္ၿခံဳက်ေစေအာင္ဖန္တီးတာပဲျဖစ္တယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈဆိုတာ ျပဒါးတစ္လမ္းသံတစ္လမ္းပါ။ ဘယ္လိုမွ ဆက္စပ္လို႔မရတဲ႔အရာႏွစ္ခုလို႔ ယူဆမိပါတယ္။
မင္းမ်ဳိး၀င္း(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္)
