ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းေလးတစ္ခုရွိပလုပ္ငန္းေသးေသးေလးပါ။ ထမင္းစားဖို႕ ရရံုပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာေနပါတယ္။ ပိုက္ဆံအပိုလံုးဝ မသံုးတတ္ပါဘူး။
ဘီယာမေသာက္တတ္၊ေဆးလိပ္မေသာက္တတ္
ကာရာအိုေကမသြားတတ္၊ကြမ္းယာမစားတ
ဝါသနာထက္သန္တဲ႕လူတစ္ေယာက္ပါ။ အလုပ္ကိုလည္း ညနက္တဲ႕အထိလုပ္တတ္ပါတယ္။ နားရက္ဆိုတာလည္းမရွိပါဘူး။ သႀကၤန္ရက္ေတြမွာပဲဘာမွလုပ္လို႕မရလို႕နားျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ္႕ကၽြန္ေတာ္မခ်မ္းသာပါဘူး
အလ်င္မီေအာင္ မနည္းရုန္းကန္ရပါတယ္။
အလုပ္ကို ႀကိဳးစားလုပ္ေတာ႔ မခ်မ္းသာေပမယ္႕
အေၾကြးေတာ႕ကင္းတယ္လို႕ေျပာလို႕ရ
ေၾကြးမရွိလို႕ေခါင္းပူသက္သာရံုက
ကၽြန္ေတာ႕အသက္က ငါးဆယ္တင္းတင္းျပည္႕ပါၿပီ။ လူတန္းေစ႔ေလးေနႏိုင္ရမယ္ဆိုတဲ႕
ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ အသက္ဆယ္႕ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက အလုက္ကို ႀကိဳးစားပမ္းစားလုပ္ကိုင္လာခဲ႕တ
ဒီေန႕အထိပါပဲ။ သမာအာဇီဝအလုပ္ပဲလုပ္ကိုင္ၿပီး
ခ်မ္းသာဖို႕တစ္ခုအတြက္ သူမ်ားကိုဒုကၡေပးတာ မတရားလုပ္ခဲ႕တာမရွိပါဘူး။
စစ္အစိုးရစတက္တဲ႕အခ်ိန္လူျဖစ္လာ
ေခတ္ဆိုး စနစ္ဆိုးႀကီးထဲမွာ ရုန္းကန္ေနထိုင္ရွင္သန္ခဲ႕ရပါတယ
အဲဒီဆခတ္စနစ္ဆိုးရဲ႕ ဒဏ္ေၾကာင္႔ ဘယ္ေလာက္ပဲအလုပ္ႀကိဳးစားလုပ္သည္
ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမရွိ ၊အရင္းအႏွီးေငြေၾကးမျပည္႕စံု ဆိုေတာ႕
ထမင္းမွန္မွန္စားရေအာင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ရုန္းကန္ရပါတယ္။
အခုေခတ္စနစ္ေလးေကာင္း
မလိုျဖစ္လာေတာ႔ နည္းနည္းေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ရွိလာၿပီလို႕ေတာ႔ ေျပာလို႔
ရေပမယ္႕ ခုအခ်ိန္ထိေတာ႕ ဘာမွေရေရရာရာမရွိေသးပါဘူး။
ခုတေလာ ထမင္းတစ္နပ္ေလွ်ာ႕စားရင္ အေၾကြးတင္ေနတဲ႕သူေတြေတာင္
အေၾကြးေတြေက်ေအာင္ဆပ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ႕
ေျပာသံဆိုသံေတြ ၾကားေနရလို႕ ဒီစာကိုေရးျဖစ္သြားတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္႔လက္ရွိဘဝအေတြ႕အႀကံဳေလ
ေၾကြးေက်ႏိုင္လားမေၾကႏိုင္လား ေဝဖန္ ဆင္ျခင္ႏိုင္ၾကေစခ်င္လို႕
ေရးရေျပာရျခင္းသာျဖစ္ၿပီး
ဘယ္သူ႕ကိုမွတိုက္ခိုက္လိုတဲ႕သေဘ
ကၽြန္ေတာ္က ထမင္းတစ္နပ္ပဲစားေနတာ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီေနပါၿပီ။ ညစာမစားတာပါ။
ဥပုဒ္ေစာင္႔ၿပီးကုသိုလ္ယူဖို႕ ေငြေလးေၾကးေလးစုမိေဆာင္းမိဖို႕
မဟုတ္ပါဘူး။ ညစာမစားရင္ က်န္းမာေရးအတြက္ပိုေကာင္းတယ္ဆို
ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးလို႕ ကိုယ္႕အသက္အရြယ္အရ သင္႔ေတာ္မယ္ထင္လို႕
မစားတာပါ။ တစ္ကယ္လည္းက်န္းမာေရးအတြက္အမ်ား
ေနလို႕ထိုင္လို႕ပိုေကာင္းတာအမွန
ရန္ကုန္မွာေနတဲ႕လူဆိုေတာ႔ သစ္သီးေတာ႔ နည္းနည္းပါးပါးစားႏိုင္ပါတယ္။
ဒါလည္းက်န္းမာေရးအတြက္ေကာင္းတယ္
ေတာရြာေက်းလက္လိုမဟုတ္ပါဘူး။ လမ္းထိပ္မွာတင္ သစ္ေတာ္သီး၊ပန္းသီး၊
လိေမၼာ္သီး၊ငွက္ေပ်ာသီးစတာေတြ အလြယ္တကူဝယ္လို႕ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားၾကည္႕ပါတယ္။ ေတာရြာမွာ
ေနၿပီး လယ္ယာလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ၾကတဲ႕ ဦးႀကီးတို႕ အေၾကြြးေက်ဖို႕ျဖစ္ျဖစ္
က်န္းမာေရးအတြက္ျဖစ္ျဖစ္ ညစာထမင္းမစားဘဲ
သစ္သီးသစ္ဥစားၾကမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၿမိဳ႕သားေတြလို လြယ္ကူပါ႔မလား။
ဝယ္လို႕ျခမ္းလို႕ရပါ႔မလား၊ ဝယ္စရာေငြေၾကးကေကာ ၿမိဳ႕ကလူေတြလို
အလြယ္တကူရွိပါ႔မလား စဥ္းစားၾကည္႕ေတာ႔ နည္းနည္းအသက္ရွဴက်ပ္လာပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေတာ႕ ညစာမစားတာ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီေပေနေပမယ္႔ ခုထိ
ပိုက္ဆံပိုစုမိတာမရွိေသးပါဘူး။ ေနစရာကိုယ္ပိုင္အိမ္လည္းမရွိေသး
အိမ္ငွားေနရပါတယ္။
ဟုိတစ္ေလာက တန္ဖိုးနည္းအရစ္က် အိမ္ေတြ ေရာင္းေတာ႔မယ္
ဆိုတာနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ဝမ္းသာမိေပမယ္႔ အခု ေနာက္ဆံုးသိရသေလာက္
တန္ဖိုးနည္းတိုက္ခန္းတစ္ခန္းကို
ေနာက္ၿပီး ကိုယ္ဝယ္ႏိုင္ရင္ေတာင္မွ ကိုယ္႕အလွည္႕ေရာက္ဖို႕
ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ေငြပင္လယ္ ဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္ေနေလေတာ႕ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဓါတ္က်ခ်င္ေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ တိုင္းျပည္မွာ ေငြေၾကးျပည္႕စံုတဲ႕ ေရေပၚဆီလူတန္းစားဆိုတာ
မရွိတာေတာ႕မဟုတ္ပါဘူး။လက္တစ္ဆုပ
ဆင္းရဲသားကအမ်ားစုပါ။ လူလတ္တန္းစားဆိုတာက မရွိသေလာက္ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ကယ္တန္းက လူလတ္တန္းစားမ်ားေအာင္ ဝိုင္းလုပ္ႏိုင္မွ
ဒီမိုကေရစီလို႕ေျပာေနတဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစနစ္နဲ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း
လိုက္ေလ်ာညီေတထြျဖစ္ႏိုင္ၿပီး
အဲဒီဒီမိုကေရစီက ေရရွည္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႕တည္တံ
လယ္သမားအမ်ားစုရွိတဲ႕ စပါးစိုက္တဲ႕ ေက်းလက္ေနလူထုအမ်ားစုျဖစ္တဲ႕
ႏိုင္ငံျဖစ္တာနဲ႕အညီ ေလာေလာဆယ္အမ်ားစု ဆင္းရဲမြဲေတေနတဲ႕လယ္သမားေတြ
အသက္ရွဴမေခ်ာင္ဘဲနဲ႕ တိုင္းျပည္ဘယ္ေတာ႔မွ မတိုးတက္ႏိုင္ပါဘူး
သမၼတကလည္း လယ္သမားခ်မ္းသာမွ တိုင္းျပည္ခ်မ္းသာတယ္လို႕ေျပာပါ
ေသြးထြက္ေအာင္မွန္တဲ႕စကားပါ။ လယ္သမားတြခ်မ္းသာမွ သံုးႏိုင္စြဲႏိ္ုင္မွ
ကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္သူ ေရာင္းခ်သူအပါအဝင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕လိုၿမိဳ႕ေန
လူတန္းစားေတြအပါအဝင္ လူထုလူတန္းစားအလႊာအားလံုး
အမွန္တစ္ကယ္ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာႏိုင္မ
ဘာေၾကာင္႕လဲဆိုေတာ႔ လယ္သမားလို႕ေခၚတဲ႕ ေက်းလက္ေန လူထုက လူထုရဲ႕
အႀကီးမားဆံုးအစိတ္အပိုင္းျဖစ္ေန
ေစာေစာကေျပာတဲ႕ ေရေပၚဆီလူတန္းစားဆိုတာက
ထမင္းတစ္နပ္မစားလည္းအေရးမႀကီးပါ
ဥေရာပ
စားဖြယ္ရာေတြစံုတဲ႕ ဘူေဖးေတြ ၊ဒင္နာေတြ၊supper (ညလည္စာေတြ)
ႀကိဳက္သေလာက္စားႏိုင္ပါတယ္။
ထမင္းစားတာမစားတာက သူတို႕အဖို႕အေရးမပါပါဘူး။ မနာလိုလို႕ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။
အမွန္တရားကိုေျပာတာပါ။ကၽြန္ေတာ္
ပိုက္ဆံခ်မ္းသာရင္ ေကာင္းေကာင္းေန ေကာင္းေကာင္းစားျဖစ္မွာပါပဲ။
ဆင္းရဲသားေတြအတြက္ခက္ခဲတဲ႕အေၾကာ
ထမင္းတစ္နပ္အေပၚသေဘာထားေတြမတူႏိ
ထည္႕ေျပာရျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ ထမင္းတစ္ပန္းကန္ရဲ႕တစ္ဝက္ေလာက္က
ေန႕လည္စာအျဖစ္စားပါတယ္။အသီးအႏွံ
က်န္းမာေရးအတြက္ပါ။ကၽြန္ေတာ္စား
(အိမ္မွာတင္ ခ်က္ျပဳတ္စားတာျဖစ္ေတာ႕) ငါးရာက်ပ္ထက္မပိုပါဘူး။ ညစာမစားေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ရက္ကို ေငြငါးရာ စုမိတယ္လို႕ေျပာလို႔ရပါတယ္။
ဒါေပမယ္႕ကၽြန္ေတာ္ လူလတ္တန္းစားစာရင္းမဝင္ေသးပါဘူး
ပိုက္ဆံစုလို႕မရေသးပါဘူး။(တျခား
ကၽြန္ေတာ္ေျပာၿပီးပါၿပီ)
ဒီေတာ႕လယ္သမားေတြ ထမင္းတစ္နပ္စားရင္ အေၾကြးေတြဆပ္ႏိုင္မလား
ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားၾကည္႕ပါတယ္။ သူတို႕တစ္ကယ္ပဲ တစ္နပ္ေလွ်ာ႕စားၿပီး
အေၾကြးေၾကေအာင္ဆပ္ႏိုင္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမွာပဲလို႕စဥ္းစား
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတေျပာသလို
တိုင္းျပည္ခ်မ္းသာမွလယ္သမားခ်မ္
လယ္သမားေတြ ခ်မ္းသာဖို႕ အရင္ဆံုးေတာ႔ သူတို႕အေပၚတင္ေနတဲ႕
အေၾကြးေတြ ေက်ဖို႕လိုတာေပါ႔။ လယ္သမားေတြဖက္မွၾလည္းခ်ိဳ႕ယြင္း
အားနည္းခ်က္ေတြတခ်ိဳ႕ရွိေနတာေတာ
ဒါေပမယ္႕အဲဒါေတြက ေခတ္စနစ္ဆိုးဒဏ္ကိုခံခဲ႕ရတာကတစ္
ရွိသင္႔တဲ႕ ဗဟုသုတ ေတြ အသိပညာေတြ လိုအပ္ေနတာကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႔
ျဖစ္ရတာမ်ားပါတယ္။
သူတို႕ကိုျဖည္႕ဆည္းေပးဖို႕ကၽြန္
လယ္သမားေတြလည္း
အမ်ားနည္းတူ ႏွစ္လံုးထီ ထိုးၾကပါတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ႕
လြဲမွားတဲ႕နည္းနဲ႕ထြက္ေပါက္ရွာၾ
တစ္ပတ္ေလာက္ႏွစ္လံုးထီထိုးလိုက္
ေခ်းေငြတိုးေပးရင္း ၊အထြက္တိုးနည္းပညာကို ဦးၾကီးတို႕
လက္ခံယံုၾကည္လာေအာင္ ပညာေပးရင္း
တစ္ဖက္ကလည္းႏွစ္လံုးထီလို ကိစၥမ်ိဳးကို ထိထိေရာက္ေရာက္ႏွိမ္နင္းၾကရပါမယ
တစ္ကယ္႔ကို ေဝးလံေခါင္သီတဲ႕ အရပ္က လယ္သမားေတြစားတဲ႕ထမင္းတစ္နပ္
ဘယ္ေလာက္တန္မလဲဆိုတာ တြက္ၾကည္႕လို႕ရပါတယ္။
သူတို႕လည္းဆီမ်ားမ်ားမစားႏိုင္ပ
မ်ားမ်ားမစားႏိုင္ပါဘူး၊(ေတာမွာ
အိမ္တိုင္းေစ႔ဝယ္မစားႏိုင္ပါဘူး
ဟင္းရြက္ကို ဝမ္းစာအတြက္ေလွာင္ထားတဲ႕ ဆန္နဲ႕ခ်က္စားတဲ႕ထမင္းတစ္နပ္က
ေၾကြးဆပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေတာ႔ တန္ေၾကးမရွိႏိုင္တာအမွန္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္႕လိုၿမိဳ႕ေနလူတန္းစားတ
ငါးရာေျခာက္ရာေလာက္တန္တဲ႕ညစာထမင
အိမ္တစ္လံုးကိုယ္ပိုင္မဝယ္ႏုိင္
ထမင္းတစ္နပ္ကိုက်န္းမာေရးအတြက္လ
ဆင္းရဲလြန္းလို႕မတတ္ႏိုင္လို႕ ျဖစ္သလိုစားေသာက္ေနရတဲ႕ လယ္သမားေတြ
တစ္နပ္ေလွ်ာ႕စားရံုနဲ႕ ဘယ္လိုမွ တိုင္းျပည္တိုးတက္မလာႏိုင္ပါဘူး
ဆင္းရဲမြဲေတမႈလည္း မပေပ်ာက္ႏုိင္ပါဘူး
တိုင္းျပည္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားကို
တိုးတက္ေအာင္လုပ္ရပါလိမ္႔မယ္။ စပါးေတြသူမ်ားတိုင္းျပည္နည္းတူ တစ္ဧက
တင္းသံုးေလးရာထြက္ေအာင္လယ္သမားေ
ပံ႔ပိုးေပးႏိုင္ရင္ အေၾကြးေၾကရံုတင္မကပါဘူး။
လယ္သမားေတြ ဆီဦးေထာပတ္စားၿပီး
ကၽြန္ေတာ္တို႕တိုင္းျပည္လည္းေသခ
ကၽြန္ေတာ္ရဲရဲႀကီးအာမခံပါတယ္။ ။
