၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၁ ရက္ေန႔ ပင္လံုစာခ်ဳပ္္ခ်ဳပ္ဆိုျခင္း မျပဳမီညတြင္ နယ္စပ္ေဒသေခါင္းေဆာင္မ်ားအား လြတ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မိန္႔ၾကားခ်က္မ်ားျဖစ္ပါသည္။
ယခုအစည္းအေဝးတြင္ ရာထူးအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္အၾကီးဆံုးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ အသက္အားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္အငယ္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီကိုေရာက္လာတဲ့ကိစၥ နားလည္မွဳတစ္ခုရွိပါတယ္။ ဘာလဲဆိုလွ်င္ ျမန္မာျပည္ၾကီး လြတ္လပ္ေစခ်င္တယ္၊ ၾကီးပြားေစခ်င္တယ္။ သည္ဟာပါပဲ။
တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေအာင္၊ ညီညႊတ္ေအာင္၊ၾကီးပြားေအာင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတာကို လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ကစျပီး ၾကိဳးစားလာပါတယ္။ေနာက္လည္း ၾကိဳးစားပါဦးမယ္။ လံုးလံုးလြတ္လပ္တဲ့ ကိစၥျပီးျပတ္သည္အထိ ၾကိဳးစားပါမယ္။ ယခု နားလည္ထားၾကဖို႔အခ်က္က ယခုေခတ္ ကမၻာၾကီးရဲ့အေျခမွာ ဘယ္တိုင္းျပည္မဆို ကုိယ့္တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ထဲ ထီးထီးေနႏုိင္တဲ့ အေျခမ်ိဳးမရွိႏုိင္ဘူး။ တစ္ျပည္ႏွင့္တစ္ျပည္ေပါင္းစပ္အမွီသဟဲရွိမွ ေနႏိုင္ၾကမည္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
ေနာက္တစ္ခ်က္က လူမ်ိဳးေရးအေၾကာင္း ေျပာလိုပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရးဆိုတာမွာလည္းေရွးေခတ္က ဟစ္ေအာ္လာၾကတဲ့ "အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ ပညာ" ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးကို လက္သံုးျပဳဖို႔ မလံုေလာက္ဘူး။ အမ်ိဳးဆိုရာမွာ ဘယ္လိုအမ်ိဳးကို တည္ရမလဲ။
ဗမာ၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း ႏွင့္ အျခားအမ်ိဳးမ်ားလည္း ရွိေသးတယ္။ တစ္ျခားႏိုင္ငံမ်ားကိုၾကည့္လိုက္လွ်င္ ဗမာျပည္မွာလို တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအမ်ား ရွိတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ တရုတ္ျပည္၊ ဂ်ပန္ျပည္ႏွင့္ရုရွားျပည္တို႔မွာလည္း သည္အတိုင္းပဲ။ အေမရိကန္ျပည္မွာလည္း အဂၤလိပ္စကားေျပာၾကေသာ္လည္း အဂၤလိပ္၊ အီတလီစတဲ့ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ စုေပါင္းျပီး လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ထူေထာင္ျပီး သူတို႔ကိုယ္ကို အေမရိကန္လို႔ ဆိုၾကတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူမ်ိဳးေရးအားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ တစ္မ်ိဳး တစ္မ်ိဳးတည္းကို လိပ္ခဲတည္းလည္းစြဲျပီး ယူဆလို႔မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဘာသာ တူေသာ္လည္း လူမ်ိဳးျခားနားမွဳလည္း ရွိပါတယ္။ ဘာသာ မတူေသာ္လည္း လူမ်ိဳးသီးျခားျဖစ္ေနတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဥပမာ အေမရိကန္ကို ၾကည့္လွ်င္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေသာ္လည္း ဘာသာစကားတူပါတယ္။ ရုရွားျပည္မွာဆိုရင္ ဘာသာစကားအမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာ ကြာေသာ္လည္း လူမ်ိဳးကေတာ့ တစ္မ်ိဳးတည္းျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာဆိုတာကေတာ့ ကိုးကြယ္ခ်င္တဲ့ဘာသာ၊ သာသနာကို ကိုးကြယ္ႏိုင္ၾကတာပဲ။ ဗမာျပည္မွာ လူအမ်ားစုကဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေပမယ့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာကိုးကြယ္သူ၊ မဟာေမဒင္ကိုးကြယ္သူ၊ နတ္ကိုးကြယ္သူ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကတာပဲ။ ဒီေတာ့ ဒါေတြကိုစြဲျပီး လူမ်ိဳးေရးတရားလုပ္လို႔မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ စစ္ၾကီးအတြင္းက ကၽြန္ေတာ္ ဝန္ၾကီးလုပ္တုန္းမွာ ကရင္အမ်ိဳးသား တပ္ရင္းဖြဲ႔တဲ့အခါမွာ ထမင္းစားပြဲတစ္ခုမွာ ကရင္စစ္သားတစ္ဦးက လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ဖို႔အေၾကာင္း ေျပာတဲ့ အထဲမွာ 'ဗမာကဖဲရိုက္၊ ကရင္ကငါးမွ်ား' ဆိုတာကို အတူတူပါပဲလို႔ေျပာတာကို သတိရပါတယ္။ ကိုယ့္ေဒသအလိုက္ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို ကိုယ္ကုိးကြယ္ေနထိုင္ၾကျပီး သက္ဆိုင္တဲ့ကိစၥၾကီးမွာ တစ္တိုင္းတစ္ျပည္လံုးနဲ႔ ညီညီညြတ္ညြတ္လုပ္ၾကရင္ ဒါဟာတစ္မ်ိဳးထဲလို႔ ယူဆၾကရမယ္။ အခ်င္းခ်င္း သေဘာကြဲလြဲမွဳမ်ိဳးဆိုတာ ကေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ရွိမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတစ္ပါးႏုိင္ငံက ကိုယ့္ႏုိင္ငံကို လာေရာက္ေစာ္ကားလို႔ အသက္စြန္႔ျပီး မေလွ်ာ့တမ္း ကာကြယ္တိုက္ခိုက္တာကေတာ့ အားလံုးနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့အလုပ္မ်ိဳး ျဖစ္တာပါပဲ။ တိုက္ခိုက္ၾကတဲ့အခါမွာ စစ္ေသနာပတိဟာ ကရင္ျဖစ္ခ်င္လည္းျဖစ္မယ္။ ကခ်င္၊ ခ်င္း ျဖစ္ခ်င္လည္းျဖစ္မယ္။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ တစ္မိန္႔ထဲ လိုက္နာေဆာင္ရြက္ၾကရမွာပဲ။
တစ္တိုင္းျပည္လံုးၾကီးပြားေစခ်င္ရင္ လူအား၊ ေငြအား၊ ပစၥည္းအားနဲ႔စုေပါင္းျပီး အင္တိုက္အားတိုက္လုပ္ႏိုင္မွ အက်ိဳးခံစားခြင့္
ရွိၾကမွာပါပဲ။ ဗမာကတစ္မ်ိဳး၊ ကရင္ကတစ္ဖံု၊ ရွမ္းတို႔ကတစ္ျခား၊ ကရင္ခ်င္း အကြဲကြဲအျပားျပားလုပ္ေနၾကရင္ အက်ိဳးရွိမွာ
မဟုတ္ဘူး။ စုေပါင္းလုပ္ၾကည့္မွသာ အက်ိဳးရိွႏုိင္မယ္။ လုပ္ၾကည့္မွလည္း အက်ိဳးရွိေၾကာင္းသိႏိုင္မယ္။ ပထမ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဆင္းရဲခံရမယ္။ ယခုအခါ အဂၤလန္ျပည္မွာ အစားအေသာက္၊ အဝတ္အထည္မ်ားမွစ၍ အေတာ္ေခၽြတာျပီး
အဆင္းရဲခံေနၾကတယ္။ ဒါဘာလဲဆိုရင္ တစ္တိုင္းျပည္လံုးအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္လုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္တာပါပဲ။ သူတို႔လုပ္နည္းက ပထမအဆင္းရဲခံျပီး ေနာင္ အေကာင္အထည္ေပၚျပီး အက်ိဳးရွိမွာေသခ်ာေပါက္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီထက္ပိုျပီးခရီးေပါက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္တစ္ခုထားဖို႔ နားလည္ေစခ်င္တာက အင္ဒိုခ်ိဳင္းနား၊ အင္ဒိုနီးရွားစတဲ့ အေရွ့ဘက္ႏုိင္ငံမ်ားစုေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္တဲ့အား ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအားမ်ိဳးရွိရင္ေတာ့ ကမၻာ့ထိပ္တန္းအေျခဆိုက္ေရာက္ႏိုင္မွာပဲ။ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့ဘဝမ်ိဳးျဖစ္လွ်င္ မိတ္ေဆြအျဖစ္ႏွင့္ သင့္ျမတ္ခ်စ္ခင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
https://www.facebook.com/wun.pawngnews
