29.11.12 “ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံက ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို လွ်ာက္လွမ္းေနတယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီလမ္းဟာ အင္မတန္ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါတယ္။ဒီလမ္းဟာ ျဖဴးျဖဴးေျဖာင့္ေျဖာင့္ လမ္းၾကီးလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ဒီလမ္းကိုေလွ်ာက္ဖို႕ဆိုတာ ကၽြန္မတို႕ျပည္သူလူထုမွာ တာ၀န္ေတြအမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ကံၾကမၼာကိုယ္ ျပည္သူလူထုေတြ ကိုယ္တိုင္ ဆုံးျဖတ္ယူဖို႕ေပးထားတဲ့စနစ္ပဲ။ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးယူႏိုင္တယ္။ဆုံးျဖတ္ႏိုင္တယ္။ ထမ္းေဆာင္ရမယ့္တာ၀န္ေတြလည္းအမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။အဲဒီေတာ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕
အေျခခံလိုအပ္ခ်က္တစ္ခုက ဘာလဲဆိုေတာ့ အခက္အခဲေတြရွိရင္ ညိွညိွႏိႈင္းႏိႈင္းတိုင္တိုင္ပင္ပင္နဲ႕ ေျပလည္ေအာင္ၾကိဳးစားရမည့္တာ၀န္ တစ္ခု ရွိပါတယ္။ျပည္သူလူထုကိုေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။အဲဒီလုိခက္ခဲတဲ့လမ္းတစ္ခုကိုေလွ်ာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာတက္ညီလက္ညီနဲ႕ ရိုင္းပင္းၾကပါလို႕ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။လက္ညီတက္ညီလုပ္တယ္ဆိုတာ မလြယ္ကူပါဘူးေနာ္။ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြခ်ည္း လုပ္ေနလို႕မရပါဘူး။အမ်ားနဲ႕ညီေအာင္လို႕ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ကိုယ့္ရဲ႕အက်ိဳးကို ေနာက္မွာထားျပီးလုပ္ရမယ္။အဲဒီလိုလုပ္မွသာလွ်င္ ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံၾကီးဟာ တိုးတက္လာမွာျဖစ္တယ္။အခုဒီေဒသမွာျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ကိစၥေတြနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ကၽြန္မတို႕က ႏိုင္ငံၾကီးသားအျမင္နဲ႕ၾကည့္ရမယ္။ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံကို အဆင့္ျမင့္တဲ့ႏိုင္ငံ အဆင့္ရွိတဲ့ႏိုင္ငံလို႕ ကမၻာကအသိအမွတ္ျပဳတဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုေနမွာလဲ ဘယ္လုိထိုင္မွာလဲ ဘယ္လိုျပႆနာေတြ ကိုေျဖရွင္းမွာလဲ ကၽြန္မတို႕ၾကည့္ရမယ္။ကိုယ့္ႏိုင္ငံသိကၡာရွိဖို႕ဆိုတာ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာတာ၀န္ရွိပါတယ္။တစ္ဦးတစ္ေယာက္နဲ႕မရဘူး။အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတည္းနဲ႕လည္းမရဘူး။ အစိုးရတစ္ခုတည္းနဲ႕လည္းမရဘူး။ျပည္သူလူထုအားလုံးနဲ႕မွ ကၽြန္မႏိုင္ငံသိကၡာရွိေအာင္ လုပ္ႏိုင္မွာပါ။ကၽြန္မ ျပည္သူေတြနဲ႕ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ ျပည္သူေတြအၾကိဳက္ကို အျမဲလိုက္လုပ္တဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး။မွန္တဲ့အတိုင္းပဲ ကၽြန္မကေျပာျပီး ျပည္သူေတြကလည္း ကၽြန္မကိုမၾကိဳက္ရင္မၾကိဳက္ဘူးလို႕ ေျပာခြင့္ရွိတယ္။ၾကိဳက္ရင္လည္းၾကိဳက္တယ္လို႕ ေျပာပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ တစ္ခုေတာ့ေသေသခ်ာခ်ာကတိေပးႏိုင္တယ္။ လွည့္ဖ်ားတတ္တဲ့ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးကိုေတာ့ ကၽြန္မဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ပါဘူး။ခဏတာေပၚျပဴလာျဖစ္ခ်င္လို႕လုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးလည္းကၽြန္မမလုပ္ဘူး။ႏိုင္ငံရဲ႕ေရရွည္ အက်ိဳးကိုၾကည့္ျပီး ကၽြန္မလုပ္သြားမွာပါ။ဒီလို ကၽြန္မတို႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရရွည္အက်ိဳးကိုၾကည့္ျပီးလုပ္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္မမွာအားနည္းခ်က္ေတြရွိရင္လည္း ၀ိုင္းျပီးျပဳျပင္ေပး ၾကပါ။လက္ခံသြားဖို႕အဆင္သင့္ပါဘဲ။ဒါေပမယ့္ ျပည္သူေတြကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားရမယ္။ သေဘာထားၾကီးရမယ္။အျမင္က်ယ္ရမယ္။ေရရွည္အျမင္ရွိရမယ္။ ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံမွာအဓိက လိုအပ္ခ်က္က အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ရင္ျခားေစ့ေရးဘဲ။အမ်ိဳးသားျပန္လည္ ရင္ျခားေစ့ေရးဆိုတာဘာလဲဆိုရင္ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ကြာဟေနတဲ့ အသင္းအဖြဲ႕ေတြ လူမ်ိဳးေတြ အုပ္စုေတြ ႏိုင္ငံအက်ိဳးအတြက္ အတူထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႕ကိစၥပဲျဖစ္ပါတယ္။ဒီလိုလုပ္ဖို႕ဆိုလို႕ရွိရင္ ကၽြန္မတို႕ျပည္သူေတြအားလုံးဟာ ေရရွည္ အျမင္နဲ႕လုပ္ဖို႕လုိပါတယ္။အဲဒီလို ေရရွည္အျမင္နဲ႕လုပ္မွ ေအာင္ျမင္ႏုိင္မွာပါ။အခုဒီေဒသမွာျဖစ္ေနတဲ့ အခက္အခဲေတြကို ကၽြန္မက ေရရွည္အျမင္နဲ႕ ေျဖရွင္းဖို႕ရည္ရြယ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ျပည္သူေတြက ၀ိုင္းျပီးကူညီၾကပါလို႕ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့အခါမွာ ျပည္သူေတြကေထာက္ခံမႈမရဘဲနဲ႕ ကၽြန္မတို႕ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုေထာက္ခံမႈရေအာင္ ျပည္သူေတြအၾကိဳက္ ေရတိုအျမင္ေတြနဲ႕ ခ်မွတ္ျပီးရယူလို႕ရွိရင္လည္းေရရွည္မွာေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မျပည္သူနဲ႕ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းမွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႕ဆက္ဆံမယ္။မလွည့္ဖ်ားဘူး။ ဒီေတာ့ကၽြန္မရဲ႕ဆုံးျဖတ္ ခ်က္ေတြလုပ္ကိုင္ပုံေတြကို မၾကိဳက္ရင္လည္း မၾကိဳက္ဘူးလို႕ေျပာႏိုင္တယ္။ကၽြန္မတစ္ခုခုကိုလုပ္တယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႕လုပ္ရလဲဆိုတာကိုရွင္းျပမယ္။အခုဒီေဒသမွာျဖစ္ေနတဲ့ျပႆနာ ေၾကးနီစီမံကိန္းနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ျပႆနာကို ကၽြန္မက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ေျပလည္သြားေစခ်င္တယ္။အဲဒီလိုဆိုရင္ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ျပည္သူေတြ လညး္သက္သာ ႏိုင္ငံလည္းသိကၡာရွိတယ္။ အနာဂတ္အတြက္လည္းေကာင္းတဲ့ေျခလွမ္းျဖစ္တယ္။အဲဒါကို ကၽြန္မၾကိဳးစားမယ္။ေအာင္ျမင္မယ္ မေအာင္ျမင္ဘူးဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မက ဘယ္လိုအာမခံခ်က္မွမေပးႏိုင္ဘူး ။ဒါေပမယ့္ ျပည္သူကသာ ကၽြန္မနဲ႕လက္တြဲျပီး ေျပလည္မႈရွာေဖြမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မယ္လုိ႕ ကၽြန္မယုံၾကည္ပါတယ္။ဒီေတာ့ ကၽြန္မျပည္သူကုိတစ္ခုပဲေတာင္းခံခ်င္ပါတယ္။ေသေသခ်ာခ်ာစိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ အခုကၽြန္ဘယ္လိုမွဆုံးျဖတ္ခ်က္မခ်ရေသးဘူး။လုပ္ငန္းရွင္ေတြဘက္ကိုေတြ႕ျပီးသြားျပီ။သက္ဆိုင္ရာလည္း ေတြ႕ျပီးသြားျပီ။ကန္႕ကြက္တဲ့ျပည္သူေတြနဲ႕လည္းေတြ႕ခ်င္ပါတယ္။ ဟိုဘက္ဒီဘက္အျမင္ႏွစ္ခုကိုၾကည့္ျပီးေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆုံးေျပလည္ေအာင္ ညိွေပးခ်င္ပါတယ္။အဲဒီလို ညိွေပးတာကို ျပည္သူေတြကသေဘာတူရဲ႕လား။(တူပါတယ္-ျပည္သူ႕အသံ)ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံသားေတြက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနလိုတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မယုံပါတယ္။ေစတနာေမတၱာနဲ႕ပဲ ေနခ်င္တယ္ဆိုတာလည္း ကၽြန္မယုံပါတယ္။လူသားတိုင္းကဒီလိုပါဘဲ။ေစတနာေမတၱာနဲ႕ ေနထိုင္တဲ့ပတ္၀န္းက်င္က အင္မတန္ေအးခ်မ္း ပါတယ္။ေဒါသေတြအဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က မေအးခ်မ္းႏိုင္ပါဘူး။ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ႏိုင္ငံၾကီး ေအးခ်မ္းဖို႕ ျပန္လည္ရင္ျခားေစ့ေရးလမ္းကို ေလွ်ာက္ဖို႕ ကၽြန္မဆုံးျဖတ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီလိုေလွ်ာက္တဲ့ အခါမွာ ကၽြန္မနဲ႕အတူျပည္သူေတြပါ၀င္လာမွ ကၽြန္မတို႕လုပ္ငန္းေတြေအာင္ျမင္လာမွာပါ။ကၽြန္မကိုလမ္းမွာ ျပည္သူေတြက ၾကိဳလို႕ရွိရင္ ကၽြန္မအင္မတန္မွအားတက္တယ္ဆိုတာလည္း ကၽြန္မကိုအသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ က်န္းမာပါေစေအာ္ေနလို႕မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မအသက္ရာေက်ာ္ရွည္ခ်င္ပါ့မလားမသိဘူး။ဒါေပမယ့္ ျပည္သူေတြရဲ႕ေထာက္ခံမႈကို ေတြ႕ရလို႕ အင္မတန္မွအားတက္မိပါတယ္။အဲဒီေတာ့ခက္ခဲတဲ့လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းခ်ိန္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဘက္ကရပ္တည္ေပး တဲ့သူကမွ မိတ္ေဆြေကာင္းျဖစ္တယ္။ကၽြန္မရဲ႕ျပည္သူေတြ႕က ကၽြန္မရဲ႕မိတ္ေဆြေကာင္းေတြျဖစ္ေစခ်င္ပါ တယ္။ရိုးရိုးပဲေျပာျပမယ္။(ၾသဘာသံမ်ား)ကၽြန္မရဲ႕ျပည္သူေတြအတြက္ ကၽြန္မကလည္း မိတ္ေဆြေကာင္းတစ္ ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း အတူရပ္တည္မယ္။ေနာက္တစ္ခုကမိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဆက္ဆံရတယ္။ ကိုယ့္အၾကိဳက္ကိုလိုက္လိုက္ေျပာတဲ့သူကို မိတ္ေဆြေကာင္းလို႕မထင္နဲ႕ေနာ္။ဘယ္ေတာ့မဆို ကိုယ့္အၾကိဳက္ကိုလိုက္ျပီးေျပာတာက မိတ္ေဆြေကာင္းရဲ႕အလုပ္မဟုတ္ဘူး။တကယ့္မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာက ကိုယ့္အက်ိဳးကိုေရွ႕ရႈျပီး ေျပာသင့္ ေျပာထိုက္တာကုိေျပာမယ္။ေထာက္ျပသင့္တာကိုေထာက္ျပမယ္။အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူးလား။(လက္ခုတ္သံမ်ား...ၾသဘာသံမ်ား)ကၽြန္မနဲ႕ျပည္သူအၾကားမွာ တကယ့္ကိုေကာင္းျမတ္တဲ့မိတ္ေဆြအစစ္ေတြရဲ႕ဆက္စပ္မႈတစ္ခု လို ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ကၽြန္မက တတ္ႏိုင္သေလာက္ျပည္သူေတြနဲ႕ေတြ႕တယ္။ျပည္ သူေတြနဲ႕ကၽြန္မနဲ႕ၾကားမွာ နားလည္မႈေတြတည္ေဆာက္ျပီး သံေယာဇဥ္ကိုတည္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္လို႕ ကၽြန္မကေတြ႕ဆုံတာပါ။တကယ္ေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းေတြ႕ႏိုင္ရင္ပိုေကာင္းတာေပါ့။ဒါေပမယ့္သန္း၆၀လုံး ကို ဘယ္လိုလုပ္ကၽြန္မက အဲဒီလုိလုပ္ႏိုင္မွာလဲ။ သန္း၆၀ကိုတစ္ေယာက္ခ်င္းမေတြႏိုင္ေတာ့ဒီလိုဘဲစုျပီးေတာ့ ေတြ႕ရတာဘဲ။ေတြ႕ရတိုင္းလည္း ကၽြန္မ၀မ္းသာပါတယ္။ျပည္သူေတြကေနျပဳံးျပဳံးရႊင္ရႊင္နဲ႕ ၾကိဳဆိုတဲ့အခါမွာ ကၽြန္မအဆင္မေျပတာေတြ ေျပရပါတယ္လို႕ေျပာပါရေစ။(လက္ခုပ္သံမ်ား)အခုေတာ္ေတာ္ေလးေမွာင္ေနျပီဆိုေတာ့ ကၽြန္မေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ ေတာင္းပန္ခ်င္တာတစ္ခုရွိတယ္။ ဒီလိုေမွာင္တဲ့အထိေစာင့္ရေအာင္ လုပ္ခဲ့ တာကိုကၽြန္မေတာင္းပန္ပါတယ္။ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႕မနက္တုန္းက မႏၱေလးကေန မုံရြာကိုလာ ေတာ့ မုံရြာကျပည္သူလူထုက အင္မတန္မွေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်ၾကိဳဆိုၾကလို႕ ေတာ္ေတာ္ကိုေနာက္က်သြားပါ တယ္။ကားကလည္းေျဖးေျဖးေလးပဲသြားျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ကၽြန္မတို႕ဒီကိုအေရာက္ေနာက္က်တယ္။ ဒီကိုအလာလမ္းမွာၾကိဳဆိုတဲ့ရြာေတြကျပည္သူေတြ႕ကို ေကာင္းေကာင္းမႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဟိုဘက္ကအလုပ္ခ်ိန္းထားတာ ေနာက္က်မွာစိုးလို႕။ဒါေၾကာင့္လမ္းမွာမႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြကို လည္းေတာင္းပန္ပါတယ္။ဒီမွာေမွာင္တဲ့အထိေစာင့္ရတဲ့ျပည္သူေတြကိုလည္းေတာင္းပန္တယ္လို႕ေျပာပါရေစ။(လက္ခုတ္သံမ်ား)ခြင့္လႊတ္တယ္မဟုတ္လား။(ခြင့္လႊတ္ပါတယ္-ျပည္သူ႕အသံ)ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုရင္ကၽြန္မ ေက်နပ္ပါတယ္။ေနာင္ဆိုရင္လည္း ကၽြန္မတို႕အမ်ားၾကီးေတြ႕ရအုံးမယ္။ဒီလိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မေတြ႕ႏိုင္သည့္ တိုင္ေအာင္ ႏိုင္ငံေကာင္းက်ိဳးအတြက္ အေ၀းကေနဆက္သြယ္မႈနဲ႕အတူလက္တြဲလုပ္သြားၾကရမွာဘဲ။အခ်ိဳ႕ က်ရင္လည္းကၽြန္မတို႕ရဲ႕ေရွးေရစက္ေၾကာင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ျပန္ေတြ႕ၾကေတြလည္းရွိတယ္။အဲဒီလိုမဆုံႏိုင္လို႕ ရွိရင္ေတာင္မွ ဒီလိုကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပႆနာေတြကို အတူတူစဥ္းစားပိုင္ခြင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခြင့္ရွိေအာင္လို႕ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ထိန္းသိမ္းထားပါမယ္။စဥ္းစားထားပါမယ္လို႕ ေျပာၾကားရင္းကၽြန္မအေနနဲ႕နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္”
